۲۲۹.صحيح مسلمـ به نقل از حُذيفه ـ :عادت ما اين بود كه هر گاه با پيامبر صلى الله عليه و آله بر سر سفره اى حاضر مى شديم ، دست به غذا نمى برديم تا پيامبر خدا شروع كند و دستش را به طرف غذا ببرد . يك بار با ايشان براى صرف غذايى حاضر شديم كه دختركى آمد ، به طورى كه گويا كسى او را هُل مى دهد . رفت كه دست به غذا ببرد ؛ امّا پيامبر خدا دستش را گرفت . آن گاه يك باديه نشين آمد ، به طورى كه گويا او را هم كسى به جلو هُل مى داد . پيامبر صلى الله عليه و آله دست او را نيز گرفت .
پس پيامبر خدا فرمود : «شيطان ، غذايى را كه بر آن نام خدا برده نشود ، براى خود ، حلال مى شمارد [و از آن مى خورد] . او اين دخترك را آورد تا به واسطه وى اين غذا را بر خود حلال كند . به همين جهت ، من دستش را گرفتم . بعد ، اين باديه نشين را آورد تا به واسطه او حلال كند . به همين خاطر ، دست او را نيز گرفتم . و سوگند به آن كه جانم در دست اوست ، هم اينك ، دست او (شيطان) با دست اين دخترك در دست من است» .

۲۳۰.الكافىـ به نقل از احمد بن حسين ميثمى ، در حديثى كه سند آن را به پيامبر صلى الله عليه و آله مى رساند ـ :پيامبر خدا هر گاه غذا در برابرش گذاشته مى شد ، مى فرمود : «پاكى تو ، اى خداوند ! چه نيكو ما را مى آزمايى! پاكى تو . چه بسيار به ما عطا مى كنى! پاكى تو . چه بسيار ، ما را عافيت مى بخشى! بار خدايا! روزى ات را بر ما و بر همه مؤمنان و مسلمانان نيازمند ، از مرد و زن ، فراخ گردان» .

۲۳۱.امام على عليه السلامـ در سفارشى به كميل ـ :هر گاه غذا مى خورى ، به نام آن كسى آغاز كن كه با نام او ، هيچ دردى زيان نمى زند و شفاى همه بدى ها (ناخوشى ها) در آن است .

۲۳۲.امام على عليه السلامـ در توصيه ايشان به فرزند خود ، حسن عليه السلام ـ :فرزندم! هر لقمه اى كه مى خورى ، گرم باشد يا سرد ، و هر نوشيدنى اى كه مى نوشى ، قدحى باشد يا
جرعه اى ، پيش از خوردن و پيش از نوشيدنش بگو : «خدايا! از تو درخواست مى كنم كه اين خوردن و آشاميدنم را برايم مبرّا از هر تب و دردى ، و مايه نيرومندى بر طاعتت و يادت و سپاس گزارى از تو قرار ده ، مادام كه آن را در بدنم باقى مى دارى ، و مرا با نيروى آن بر عبادتت قوّت قلب بخش ، و خوب خويشتندارى از معصيتت را به من الهام فرما» كه اگر چنين كنى ، از سختى و تباهى آن لقمه و آشاميدنى ، در امان مى مانى .