فصل چهارم: پرخورى
4 / 1
نكوهش پرخورى
۹۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از شكم بارگى به خدا پناه بريد ؛ زيرا شكم بارگى ، شوم است .
۹۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :آدمى ظرفى بدتر از شكم را پر نكرده است . انسان را چند لقمه اى كه او را سر پا نگه دارد ، بس است ، و اگر نفْس انسان بر او غلبه كرد [و خويشتندار نبود] ، يك سوم [معده اش] را از غذا و يك سومش را از آب پر كند و يك سوم ديگرش را براى نفَس [خالى] بگذارد .
۹۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :پس از من ، اين رسم ، پديد خواهد آمد كه مؤمن در يك روده
مى خورد و كافر در هفت روده . ۱
1.شريف رضى مى گويد : اين سخن پيامبر صلى الله عليه و آله كه : «مؤمن در يك روده مى خورد و كافر در هفت روده» مَجاز است و مراد ، آن است كه مؤمن در خوردن ، به اندازه اى كه سدّ رمق و رفع حاجت كند ، بسنده مى نمايد و قصدش از خوردن ، لذّت بردن و پاسخ دادن به خواهش نفْس نيست . بنا بر اين ، از فرط قناعت و بيزارى از پرخورى ، گويا با يك روده مى خورد ؛ ولى كافر ، چون پرخور و شكمباره است و بر خلاف مؤمن ، در پى به دست آوردن حطام دنيوى است و نقد و دنيا را مى طلبد و به آينده آن آرزومند نيست ـ و از همين رو بنده لذّت است و در فرمانبرى از خواهش هاى نفسانى خويش مى كوشد ـ گويا كه با هفت روده مى خورد ؛ چرا كه خوردنش براى لذّت بردن است ، نه براى سدّ رمق ، و به خاطر شكمبارگى است و نه رفع حاجت (المجازات النبويّة : ص ۳۷۶ ح ۲۹۱) .
