۱۲۰.امام صادق عليه السلامـ به مفضّل بن عمر ـ :اى مفضّل! نخستين دليل و برهان بر وجود آفريدگارِ بسيار پاك ، فراهم آوردن اين جهان و تركيب اجزاى آن و نظم بخشيدن دقيق به آنهاست . هر گاه با انديشه ات در اين جهان تأمّل كنى و با خِرَدت آن را وارسى نمايى ، آن را همچون خانه اى مى يابى كه همه آنچه بندگان او بدان نياز دارند ، در آن فراهم آمده است . آسمان ، مانند سقف [آن خانه ]برافراشته شده و زمين ، چون فرش ، گسترده شده است و ستارگان ، چونان چراغ ، چيده شده اند و گوهرها همچون گنجينه اندوخته شده اند و هر چيزى در آن ، براى كارى آماده شده است ، و انسان مانند مالك اين خانه است و همه آنچه در اين خانه است ، در اختيار او نهاده شده است . انواع گياهان براى مقاصد او آماده گشته اند و انواع حيوانات ، در راه مصالح و منافع او به كار گرفته شده اند . پس ، اين همه ، آشكارا دلالت بر آن دارد كه جهان ، با نقشه و حكمت و سازمان و هماهنگى آفريده شده است ، و آفريننده آنها يكى است و هموست كه اجزاى اين عالم را تركيب و نظم بخشيده است .

۱۲۱.امام صادق عليه السلام :به جانم سوگند ، اگر [مردم] در اين پديده هاى شكوهمند مى انديشيدند ، بى گمان در تركيبِ آشكار و تدبيرِ ظريف و نمايان و پديد آمدن اشيا ـ كه نبوده اند ـ و تبديل و تحوّل آنها از طبيعتى به طبيعتى و شكلى به شكلى ديگر ، نشانه اى مى ديدند كه آنها را به وجود سازنده ، ره نمون مى شد ؛ زيرا هيچ يك از اين پديده ها ، از اثر تدبير و تركيب كه نشان مى دهد آن را آفريدگارى مدبّر است ، و از تأليفى مدبّرانه كه به خداى يگانه و حكيم ره نمون مى شود ، خالى نيست .

۱۲۲.امام رضا عليه السلام :از طريق صفات خداوند عز و جل به او راه برده مى شود ، او از ره گذر نام هايش درك مى گردد ، و به وسيله آفريدگانش به وجود او پى برده مى شود .