۱۶۹.امام باقر عليه السلام :در حكمت آل داوود [آمده است] : « ... اى پسر آدم! دلت سخت گشته و عظمت خداوند را از ياد برده اى . اگر خدا را مى شناختى و عظمت او را مى دانستى ، پيوسته از او ترسان بودى و به وعده اش اميدوار . واى بر تو! چگونه به ياد گورت و تنهايى ات در آن نيستى؟» .

۱۷۰.امام صادق عليه السلام :خداوند متعال به داوود عليه السلام وحى كرد : « ... چه شده است كه تو را خاموش مى بينم؟» .
داوود گفت : ترس از تو ، زبان مرا فرو بسته است .

7 / 3

رغبت به آنچه نزد خداست

۱۷۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :داوود عليه السلام گفت : پروردگارا! آن كه تو را بشناسد ، سزد كه اميدش را از تو نَبُرد .

۱۷۲.امام على عليه السلام :براى كسى كه خداوند سبحان را مى شناسد ، سزاوار است كه به آنچه نزد اوست ، راغب باشد .

۱۷۳.امام على عليه السلام :تعجّب مى كنم از كسى كه پروردگارش را مى شناسد ، چگونه براى سراى ماندگارى ، تلاش نمى كند!

7 / 4

فرمان بردارى از خدا

۱۷۴.امام زين العابدين عليه السلام :خداشناسى و عمل ، دو يار همدم اند . پس ، هر كه خدا را بشناسد ، از او مى ترسد و ترس ، او را به فرمان بردارى از خدا برمى انگيزد . دانشمندان و پيروان آنها كسانى هستند كه خدا را شناختند و براى او كار كردند و خواهان او شدند . خداوند فرموده است : «از بندگان خدا ، تنها دانايان اند كه از او مى ترسند» .