۴۳۴.الكافىـ به نقل از عبد اللّه بن سنان ـ :از امام صادق عليه السلام تفسير «بسم اللّه الرحمن الرحيم» را پرسيدم .
فرمود : «باء ، اشاره به بهاى (زيبايىِ خيره كننده) خداست ، و سين ، اشاره به سناى (بلندمرتبگى و رفعت) خدا ، و ميم ، اشاره به مجد (شكوه و فرّ) خدا و اللّه ، يعنى معبود (معشوق) همگان . رحمان ، يعنى نسبت به همه خلقش مهربان است ، و رحيم ، يعنى مهربانىِ ويژه اش به مؤمنان» .
و از بعضى از اهل بيت عليهم السلام روايت شده است كه : «ميم ، اشاره به مُلك (مالكيت و سلطنت) خداست» .

۴۳۵.امام عسكرى عليه السلامـ در باره اين سخن خداوند عز و جل :«بسم اللّه الرحمن الرحيم»ـ :اللّه ، همان كسى است كه هر مخلوقى ، در هنگام نيازها و سختى ها ، وقتى اميدش از همه كس قطع و دستش از همه چيزْ جز او كوتاه مى شود ، مى گويد : «بسم اللّه » ، يعنى در همه كارهايم ، از خداوندى كمك مى جويم كه پرستيدنِ جز او سزاوار نيست ؛ همو كه هر گاه از او فريادخواهى شود ، به فرياد مى رسد و هر گاه بخوانندش ، پاسخ مى دهد .

ر . ك : ص 513 ح 23 .