بحثى در باره تعداد اسماى حُسناى لفظى

علّامه سيّد محمّدحسين طباطبايى مى گويد :
عبارتى در آيات قرآن كريم نيست كه تعداد اسماى حُسنا (نام هاى خدا) را معيّن كند ؛ بلكه از ظاهر سخن خداوند در اين آيه ها :
«اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى .^۱
خداوند كه بجز او خدايى نيست ، اسماى حسنا دارد» .
«وَلِلَّهِ الأَْسْمَاءُ الْحُسْنَى فَادْعُوهُ بِهَا .^۲
اسماى حُسنا از آنِ خداست . پس او را به آنها بخوانيد» .
«لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى يُسَبِّحُ لَهُ مَا فِى السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ .^۳
اسماى حسنا از آنِ اوست . هر چه در آسمان ها و زمين هست ، او را تنزيه مى كند» .
و آيه هايى شبيه اينها ، چنين برداشت مى شود كه هر نام زيبايى و بلكه زيباترينِ همه نام ها (از جهت معنا) ، از آنِ خداى متعال است . پس اسماى حسناى او ، به هيچ شماره اى محدود نمى شوند .