۱۸۸.امام على عليه السلام :آرزوها ، تو را گول مى زنند و در هنگامه [آشكار شدن] حقايق ، رهايت مى كنند.

۱۸۹.امام على عليه السلام :نَفَس هاى آدمى ، گام هاى او به سوى اجل اويند و آرزوهاى او ، باز دارنده او از عمل اويند.

۱۹۰.امام على عليه السلام :آرزو ، خيانتكار است.

۱۹۱.امام على عليه السلام :زنهار كه مُهلت زندگى (عمر) در نظر شما دراز نيايد و آرزو ، فريبتان ندهد؛ زيرا آرزو در دين ، جايگاهى ندارد.

۱۹۲.امام على عليه السلامـ به صعصعة بن صوحان ، كه [بيمار بود و امام عليه السلام ] به عيادت او رفته بود، هنگامى كه خواست برود ـ :اى صعصعة بن صوحان! از اين كه به عيادت تو آمده ام ، بر خود مناز و به فكرِ خويشتن باش ، كه گويا فرمان (مرگ) به تو رسيده است . مبادا آرزو، تو را سرگرم و غافل گردانَد! به خدا مى سپارمت.

۱۹۳.امام على عليه السلام :اى گروه مردمان (/ مسلمانان) ! از خدا پروا كنيد؛ زيرا بسا آرزومندِ چيزى كه به آن نمى رسد و سازنده بنايى كه در آن ، سكونت نمى كند و گِرد آورنده ثروتى كه به زودى، همه آن را رها مى كند ؛ ثروتى كه شايد از راه باطل و يا نپرداختن حقّى گرد آورده است . از راه حرامى به آن رسيده و بِدان سبب، گناهانى را مرتكب شده است . بار سنگين آن را به دوش گرفته و با دريغ و اندوه، بر پروردگارش وارد شده است، در حالى كه «در دنيا و آخرت ، زيان كرده است ، و اين است آن زيانِ آشكار»^۱ .