۵۸.امام زين العابدين عليه السلام :بار خدايا! همه جستن ها بى نتيجه مانْد و چاره انديشى ها راه به جايى نبرد ، مگر در نزد تو، و راه ها تنگ ، خواست ها ، ناشدنى و مطلوب ها، دست نايافتنى و راه ها، قطع مى گردند ، مگر به سوى تو، و رشته آرزو و اميد، بُريده مى شود ، مگر آرزوى تو و اميد به تو، و اعتماد و حسن ظن [به هر كس] به بى اعتمادى و سوء ظن ، بدل مى شود ، مگر اعتماد و حُسن ظن به تو .
۵۹.امام زين العابدين عليه السلام :بار خدايا! به نام و ياد تو سخنم را مى آغازم و با سپاس گزارى از تو ، برآورده شدن خواهشم را مى طلبم و در همه احوالم بر تو توكّل مى كنم و تنها آرزويم تويى . پس مرا در آرزوهايم، نامراد مكن .
۶۰.امام زين العابدين عليه السلامـ از دعاى ايشان در نماز شب ـ :اين بنده، كردارش اندك و آرزويش بزرگ است. رشته هاى اتّصال از دستم خارج گشته است ، مگر آن رشته اى كه رحمت تو وصلش بدارد و زنجيره هاى آرزوها در من گسسته است ، مگر زنجيره بخشايش تو كه بدان ، چنگ آويخته ام.
۶۱.امام صادق عليه السلام :خدايا! تو، تويى (هيچ كس چون تو نمى تواند باشد) . هر اميدى جز اميد به تو ، قطع مى شود و هر آرزويى جز آرزوى تو ناكام مى گردد . اى تكيه گاه آن كه تكيه گاهى ندارد! مرا تكيه گاهى جز تو نيست . در كار من ، گشايشى و راه خروجى قرار ده و از آن جا كه گمانش را دارم و ندارم ، روزى ام ده.
۶۲.امام صادق عليه السلام :بار خدايا! ... از اين حال و روز كه دلْ تنگم كرده و شكيبايى ام را بُريده و چاره اى برايم باقى نگذاشته و قدرتم به آن نمى رسد و از توانم خارج گشته و اميد و چشمداشتم به مخلوق ، قطع شده و به ناچار نزد تو آمده ام، تو خود ، كفايتم كن.
