۱۷۸.امام صادق عليه السلامـ در يكى از دعاهاى خويش ـ :سپاس ، خداوند را كه صاحب سپاس ، شايسته آن ، پايان آن و جايگاه آن و... است. پروردگارا! چه بد است كردار من و چه زشت است رفتار من و چه سخت است دلم و چه دراز است آرزويم و چه كوتاه است عمرم و چه گستاخم بر نافرمانى از كسى كه مرا آفريده است!... . پروردگارا! چه دراز است آرزويم در برابر كوتاهىِ عمرم، و چه كوتاه است عمرم در برابر دور و درازى آرزويم، و چه زشت است اندرون و آشكارم (نيّت و كردارم) !

6 / 2

از آرزوى پوچ بپرهيزيد

۱۷۹.امام على عليه السلام :از آرزوهاى پوچ بپرهيزيد؛ زيرا بسا كسى كه روزى را آغازيده ، امّا آن را پشت سر ننهاده است و بسا كسى كه در آغازِ شب ، رشك انگيز بوده ؛ ليكن در آخرِ شب ، گريه كنندگانش (زنان خاندانش) بر وى گريسته اند .

۱۸۰.امام على عليه السلامـ در وصف دنيا ـ :بدان ـ اى انسان ـ كه دنيا ، آرام گرفته ساكن [در خود ]را مى كوچانَد و شادمانِ آسوده خاطر را دردمند مى سازد. آنچه از دنيا پشت كرده و رفته است ، باز نمى گردد و آنچه هم مى آيد ، معلوم نيست تا از آن حذر توان كرد. آرزوهايش دروغ و آمالش پوچ اند.