۱۵۴.امام باقر عليه السلام :هر كس با عبادتى طاقت فرسا ، خداوند عز و جل را بندگى كند، امّا پيشوايى از جانب خداوند نداشته باشد، عبادتش ناپذيرفته و خودش گم راه و سرگردان است و خداوند، اعمالش را دشمن مى دارد.

۱۵۵.امام باقر عليه السلام :هر كس بميرد و امامى نداشته باشد ، مردنش مردنى جاهلى است، و مردم معذور نيستند ، مگر آن كه امامشان را بشناسند و هر كس امام شناس از دنيا برود، پيش و پس افتادنِ اين امر (ظهور و قيام قائم عليه السلام ) به او زيانى نمى رساند و هر كس با شناخت امام خود از دنيا برود، همانند كسى است كه با قائم ، در خيمه او باشد.

۱۵۶.امام باقر عليه السلامـ به محمّد بن مُسلم ـ :هر كس از اين امّت ، كه امامى آشكار و عادل از جانب خداوند عز و جلنداشته باشد، گم راه و سرگردان است و اگر بر اين حالت بميرد ، با كفر و نفاق مرده است.
بدان ـ اى محمّد ـ كه پيشوايانِ ستم و پيروان آنان ، از دين خدا بركنارند. خود گم راه اند و [مردم را] به گم راهى مى افكنند. پس كارهايى كه انجام مى دهند ، همانند خاكسترى است كه در يك روز طوفانى ، تندبادى بر آن بِوَزد، [يعنى] از كردارشان چيزى دستگيرشان نمى شود. اين است گم راهىِ دور و دراز.

۱۵۷.الكافىـ به نقل از بُرَيد ـ : شنيدم كه امام باقر عليه السلام در باره اين سخن خداوند ـ تبارك و تعالى ـ :«آيا كسى كه مرده بود و ما او را زنده گردانيديم و برايش نورى قرار داديم كه با آن ، در ميان مرم راه مى رود» مى فرمايد: « مرده ، كسى است كه چيزى نشناسد و نورى كه با آن ، در ميان مردم راه مى رود ، امامى است كه از او پيروى شود».
[و در باره ادامه آيه :] «مانند كسى است كه در تاريكى هاست و از آنها خارج نمى شود؟» ، فرمود: «كسى است كه امام را نمى شناسد [و به او معتقد نيست]».