۱۸۱.المناقب ، ابن شهرآشوب :زمانى كه پيامبر صلى الله عليه و آله خود را به قبايل [براى ايمان آوردن به او ]معرّفى مى كرد، نزد بنى كلاب آمد. بنى كلاب گفتند: با تو بيعت مى كنيم ، به شرط آن كه بعد از تو ، قدرت به ما برسد.
پيامبر خدا فرمود: «اختيار اين كار ، با خداست. اگر خواست ، در ميان شما قرار مى دهد، يا در غير شما».
بنى كلاب رفتند و بيعت نكردند و گفتند: براى تو شمشير بزنيم و سپس ديگران را بر ما حاكم گردانى!
۱۸۲.معانى الأخبارـ به نقل از ابو جارود ـ :از امام باقر عليه السلام پرسيدم: امام با چه چيزى شناخته مى شود؟
فرمود: «با چند ويژگى: اوّل، آن كه از جانب خداوند ـ تبارك و تعالى ـ نصّى در باره او وجود داشته باشد و خدا او را به عنوان نشانى براى مردم ، نصب كرده باشد تا حجّتى بر آنان باشد؛ چرا كه پيامبر صلى الله عليه و آله على عليه السلام را نصب كرد و او را با نام ، به مردم شناساند و تعيينش كرد، و امامان نيز به همين سان، [عمل مى كنند و] اوّلى ، دومى را تعيين مى كند. دوم، اين كه هر پرسشى از او بشود ، پاسخ دهد. سوم، اين كه اگر از او سؤال هم نكنند ، او خود ابتدائا سخن بگويد. چهارم، اين كه از آنچه در فرداست ، به مردم خبر دهد. پنجم، اين كه با هر زبان و لغتى ، با مردم سخن بگويد».
۱۸۳.امام باقر عليه السلامـ خطاب به محمّد بن مسلم ـ :هر فردى از افراد اين امّت ، اگر امامى از جانب خداوند عز و جل كه آشكار و عادل باشد، نداشته باشد ، گم راه و سرگردان است و اگر بر اين حالت بميرد ، در كفر و نفاق مرده است.
۱۸۴.الكافىـ به نقل از ابو بصير ـ :خدمت امام صادق عليه السلام بودم كه [حاضران] از اوصيا ياد كردند و من از اسماعيل نام بردم. ايشان فرمود: «نه به خدا، اى ابو محمّد! اين (تعيين امام) ، در اختيار ما نيست. اين كار ، تنها در اختيار خداوند عز و جل است، كه يكى را پس از ديگرى ، فرو مى فرستد [و معرّفى و تعيين مى كند]».
