۲۲۵.امام على عليه السلام :سه خصلت است كه هر پيشوايى آنها را دارا باشد ، شايسته است كه پيشوا باشد و بارِ اين امانت را به دوش كشد : هر گاه در حكومت خود ، دادگرى كند، خود را از دسترس رعيّتش دور نگه ندارد، و [احكام ]كتاب خداوند عز و جل را در باره خويش و بيگانه ، اجرا كند.
۲۲۶.امام على عليه السلامـ از سخنرانى ايشان پس از به عهده گرفتن خلافت، در بيان امر امامت و پيشوايى ـ :اين پرچم را كسى جز اهل بينش و شكيب و آگاه از جايگاه هاى حق ، نبايد بردارد.
۲۲۷.امام على عليه السلامـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ :از نشانه هاى امين بر دين خدا، پس از اقرار (ايمان) و عمل، دور انديشى (/ قاطعيت) در كار است و راستى در گفتار و دادگرى در داورى و مهرورزى با شهروندان، [و اين كه ]نه قدرت، او را به خشونت بكشاند، و نه نرمش به ضعف، [و اين كه ]قدرت [و قاطعيت] ، او را از بخشودنِ بزرگوارانه باز ندارد و بخشودن ، او را به فرو نهادنِ حق نكشاند و داد و دهش ، او را به زياده روى مبتلا نكند و ميانه روى ، وى را به بُخل نكشاند، و نعمت هاى خداوند ، سرمستش نكنند.
۲۲۸.امام حسين عليه السلام :به جانم سوگند ، پيشوا نيست، مگر آن كه بر پايه كتاب خدا حكومت كند، انصاف را بر پا دارد، پايبند دين حق باشد و خويشتن را وقف در راه خدا كند.
۲۲۹.الكافىـ به نقل از معاوية بن وَهْب ـ :به امام باقر عليه السلام گفتم: نشان امامِ بعد از امام چيست؟
فرمود: «حلال زادگى، پرورش نيكو و نپرداختن به لهو و لعب».
