۲۳۳.امام صادق عليه السلام :ده چيز ، از ويژگى هاى امام است: عصمت؛ تعيين؛ و اين كه داناترينِ مردم و خداپرواترينِ آنان و داناترينشان به كتاب خدا باشد؛ آشكارا به او وصيت شده باشد؛ معجزه و دليل داشته باشد؛ چشمش بخوابد و دلش نخوابد؛ سايه نداشته باشد؛ و از پشت سرش همان گونه ببيند كه از رو به رويش مى بيند.

۲۳۴.الكافىـ به نقل از حفص بن غياث ـ :امام صادق عليه السلام فرمود: «اى حفص! هر كه شكيبايى كند ، اندكى شكيبايى كرده است و هر كه ناشكيبايى كند ، اندكى ناشكيبى كرده است».
سپس فرمود: «در همه كارهايت شكيبا باش؛ چرا كه خداوند عز و جل محمّد صلى الله عليه و آله را به پيامبرى فرستاد و او را به شكيبايى و نرمش، فرمان داد و فرمود: «بر آنچه مى گويند ، شكيبا باش و از آنان ، با دورى گزيدنى خوش ، دورى گزين و مرا با تكذيب كنندگانِ توانگر وا گذار» . نيز خداوند ـ تبارك و تعالى ـ فرمود: «[بدى را ]به آنچه نيكوتر است ، دفع كن. آن گاه ، كسى كه ميان تو و او دشمنى است ، گويى دوستى يك دل مى گردد. و اين [خصلت ]را جز كسانى كه شكيبا بوده اند ، نمى يابند و آن را جز صاحب بهره اى بزرگ ، نخواهد يافت» . پس پيامبر خدا صلى الله عليه و آله هم شكيبايى كرد تا آن كه به او نسبت هاى نارواى بزرگ دادند و تهمت ها زدند، چندان كه به تنگ آمد و خداوند عز و جل اين آيات را فرو فرستاد: «و قطعا مى دانيم كه سينه تو از آنچه مى گويند ، تنگ مى شود. پس با ستايش پروردگارت ، تسبيح گوى و از سجده كنندگان باش» ، و همچنان تكذيبش كردند و به او تهمت زدند و پيامبر صلى الله عليه و آله اندوهگين شد . باز خداوند عز و جل اين آيات را فرو فرستاد كه: «البته ما مى دانيم كه آنچه مى گويند ، تو را اندوهگين مى سازد. آنها تو را تكذيب نمى كنند ؛ بلكه ستمگران، در حقيقت، آيات خدا را انكار مى كنند. پيش از تو نيز پيامبرانى تكذيب شدند و آنان بر تكذيب و آزارى كه ديدند ، شكيبايى ورزيدند تا آن كه يارىِ ما آنان را در رسيد» .
پس پيامبر صلى الله عليه و آله خويشتن را به شكيبايى وا داشت؛ ولى مردم [ گستاخى را] از حد گذراندند و به تكذيب خداوند ـ تبارك و تعالى ـ پرداختند . پس پيامبر فرمود: در باره خودم و خانواده ام و آبرويم ، شكيبايى كردم ؛ امّا تحمّل شنيدنِ بدگويى از معبودم را ندارم . و باز خداوند عز و جل اين آيه را فرو فرستاد كه: «ما آسمان ها و زمين و آنچه را ميان آنهاست، در شش روز آفريديم و هيچ خستگى اى به ما نرسيد. پس بر آنچه مى گويند ، شكيبا باش» .
پس پيامبر صلى الله عليه و آله در همه احوالش شكيبايى كرد، تا آن كه به وجود پيشوايانى از خاندانش ، مژده داده شد و به شكيبا بودن وصف شدند، و خداوند ـ كه ثنايش شكوهمند باد ـ فرمود: «و چون شكيبايى كردند و به آيات ما يقين داشتند ، برخى از ايشان را پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما هدايت مى كردند» . در اين هنگام ، پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: نسبت شكيبايى به ايمان ، همانند سر به بدن است ».