۲۵۲.امام على عليه السلام :فرمان خداى پاك را برپا نمى دارد ، مگر كسى كه اهل سازشكارى ^۱ و تسليم و پيروى از طمع ها نباشد .

۲۵۳.امام على عليه السلام :فرمان خداى پاك را برپا نمى دارد ، مگر كسى كه اهل سازشكارى و فريبكارى نباشد و طمع ها او را نفريبند .

۲۵۴.امام على عليه السلام :شما مى دانيد كه شايسته نيست حاكم بر نواميس و جان ها و غنايم (بيت المال) و داورى ها و پيشوايىِ مسلمانان ، فردى بخيل باشد ـ كه در دارايى هاى آنان ، طمع ببندد ـ و يا نادان ـ كه با نادانىِ خويش ، آنان را به گم راهى بكشاند ـ و يا درشت خوى و بى رحم ـ كه به سبب درشت خويى اش ، از آنان ببُرد ـ و يا بى عدالت در تقسيم مال ها ـ كه به گروهى ببخشد و گروهى را محروم گرداند ـ و يا رشوه سِتان در داورى ـ كه حقوق را پايمال سازد و حق را به حق دار نرساند ـ و يا فرو گذارنده سنّت ـ كه امّت را به هلاكت بكشاند ـ .

۲۵۵.امام على عليه السلامـ در سخنرانى در كوفه ـ :كسى چون معاويه ، روا نيست كه امين بر خون ها و داورى ها و نواميس و بيت المال و زكات باشد ؛ كسى كه خود و ديندارى اش مورد سؤال است و به خيانت در امانت ، آزموده شده است و نقض كننده سنّت است و زير پا نهنده پيمان و فرو گذارنده كتاب خداست و ملعون و ملعون زاده است ؛ [همان كه] پيامبر خدا در ده جا او را نفرين فرمود و بر پدر و برادرش نيز لعنت فرستاد .
و سزاوار نيست كه حاكم بر مسلمانان ، آزمند باشد ـ تا در اموال آنان ، چشم طمع بدوزد ـ و يا نادان ـ تا با نادانىِ خويش ، آنان را به نابودى بكشاند ـ و يا بخيل ـ تا آنان را از حقوقشان محروم سازد ـ و يا درشت خوىِ بى رحم ـ تا با جنايت هايش ، آنان را به خشونت بكشاند ـ و يا كسى كه از دگرگونىِ روزگار مى ترسد ـ تا گروهى را بر گروهى ديگر برگزيند ـ و يا رشوه ستان در داورى ـ تا حقوق مردم را ضايع گرداند ـ و نه فرو گذارنده سنّت ـ تا امّت را به هلاكت كشاند ـ .