۳۶۳.امام على عليه السلامـ در سخنرانى ايشان به هنگامى كه او را بر تقسيم برابر فَى ء ، سرزنش كردند ـ :در اين فى ء ، هيچ كس را بر ديگرى امتيازى نيست . خداوند عز و جلخود ، آن را قسمت فرموده است ؛ چرا كه اين مال ، متعلّق به خداست و شما هم بندگان مسلمان خداوند هستيد ، و اين هم كتاب خدا كه آن را پذيرفته ايم و بر آن ، گواهى داده ايم و در برابرش گردن نهاده ايم . سفارش پيامبرمان نيز در ميان ماست . پس، خدايتان رحمت كند! تسليم باشيد . و هر كه اين شيوه را نمى پسندد ، هر كجا مى خواهد ، برود !

۳۶۴.امام حسين عليه السلامـ در نامه اى به مردم كوفه ـ :شما مى دانيد كه اينان ، به پيروى از شيطان در آمده اند و از فرمانبرى خداى مهربان ، روى برتافته اند و آشكارا تباهى مى كنند و حدود [الهى ]را فرو نهاده اند و فى ء را به انحصار خويش درآورده اند و حرام خدا را حلال و حلال او را حرام كرده اند . و من به اين كار (اداره جامعه) سزاوارتر از ديگرانم .

۳۶۵.امام عسكرى عليه السلام :بار خدايا! من آهنگ درگاه تو كردم و در آستان تو فرود آمدم و به ريسمان تو چنگ در زدم ، و از تو يارى مى جويم و به تو پناه آورده ام . اى ياورِ يارى خواهان! يارى ام فرما . اى پناهِ پناهجويان! پناهم ده . اى معبود جهانيان! دستم را بگير . زورگويان ، در زمين تو سر بر افراشته اند و بر كشور تو چيره گشته اند و پيروانِ دين تو را به بندگى گرفته اند و فى ء مسلمانان را در انحصار خويش در آورده اند و مردم را از حقوقشان ـ كه براى آنان قرار داده اى ـ محروم ساخته اند ، و آنها را صرف عيّاشى ها و مجالس خنياگرى مى كنند ... .

ر . ك : دانش نامه ميزان الحكمة : ج 1 ص203 (استئثار «انحصارطلبى») .