۴۸.امام صادق عليه السلام :جبرئيل بر محمّد صلى الله عليه و آله فرود آمد و از جانب پروردگارش ، به او خبر داد و گفت: «اى محمّد! من زمين را بدون فردى عالِم ـ كه طاعت و راه [و ره نمودهاى ]مرا بشناسد و نجات [دهنده مردم] در فاصله رحلت يك پيامبر تا ظهور پيامبرى ديگر باشد ـ رها نمى كنم و ابليس را وا نمى گذارم كه مردم را در حالى گم راه كند كه در زمين ، حجّت و دعوتگرى به سوى من و راه نمايى به راه من و آشنايى به امر من نباشد و حكم [و سنّتِ] من ، اين است كه براى هر قومى ، رهبرى باشد تا به واسطه او ، نيك بختان را هدايت كنم و بر تيره بختان حجّت باشد».

۴۹.امام صادق عليه السلام :زمين هرگز بدون فردى عالِم ـ كه حلال و حرام و آنچه را مردم بِدان نياز دارند ، بشناسد، ولى خودش به مردم، نياز نداشته باشد ـ رها نمى شود.

۵۰.الكافىـ به نقل از كرام ـ :امام صادق عليه السلام فرمود: «اگر مردم زمين، تنها دو تن باشند ، حتما يكى از آن دو ، امام است».
نيز فرمود: «واپسين كسى كه مى ميرد ، امام است تا كسى بر خداوند عز و جل حجّت نياورد [و اعتراض نكند ]كه او را بدون حجّت الهى رها كرده است».

۵۱.مختصر بصائر الدرجاتـ به نقل از عبد اللّه بن ابى يعفور ـ :امام صادق عليه السلام فرمود: «على بن ابى طالب عليه السلام ، عالِم اين امّت بود، و علم، ارث برده مى شود، و هيچ يك از ما نمى ميرد، تا آن كه ببيند از فرزندان او ، كسى هست كه علوم او را مى داند و زمين بدون امامى كه امّت بدو پناه برند ، نمى ماند».
گفتم: پس [در يك زمان،] دو امام وجود دارد؟
فرمود: «نه. يكى از آن دو ، خاموش مى مانَد و چيزى نمى گويد ، تا اوّلى از دنيا برود».