۱۹۸.امام صادق عليه السلامـ در باره اين سخن خداوند متعال :«شما ، بهترين امّتى هستيد كه در ميان مردم ، پديدار شده ايد؛ به كار پسنديده فرمان مى دهيد و از كار ناپسند باز مى داريد»ـ :مقصود ، امّتى است كه دعاى ابراهيم عليه السلام در باره آنها تحقّق يافت و امّتى كه خداوند ، در ميان آنها و از خود آنها و به سوى آنها ، پيامبر برانگيخت . اينان ، امّت ميانه اند و بهترين امّتى هستند كه در ميان مردم ، پديد آمده اند .

۱۹۹.امام صادق عليه السلامـ در باره اين سخن خداوند متعال :«و بايد از ميان شما، گروهى، [ مردم را ]به نيكى دعوت كنند و به كار شايسته وا دارند و از زشتى باز دارند »ـ :... آن كس از مسلمانان كه به نيكى ها فرا نخوانَد و امر به معروف و نهى از منكر نكند ، از امّتى نيست كه خداوند ، وصفش كرده است . شما خيال مى كنيد كه همه مسلمانان ، از امّت محمّدند ، در صورتى كه اين آيه ، امّت محمّد را با ويژگى فراخوانى به نيكى ها و امر به معروف نمودن و نهى از منكر كردن مى شناسانَد و كسى كه اين ويژگى ـ كه اين امّت به آن وصف شده ـ در او نباشد ، چگونه از اين امّت باشد ، در حالى كه آنچه خداوند در باره اين امّت ، شرط كرده و آنها را بدان وصف نموده است ، در او وجود ندارد ؟

۲۰۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه ديديد امّتم از اين كه به ستمگر بگويد : «تو ستمگرى» مى هراسد ، بى گمان [از جانب خدا] به حال خود ، رها شده است . ^۱