۲۰۷.امام صادق عليه السلامـ در باره اين سخن خداى متعال :«كسانى كه كتاب [ آسمانى ]به آنان داده ايم ، او ( پيامبر ) را مى شناسند ... »ـ :اين آيه ، در باره يهود و نصارا نازل شد . خداى ـ تبارك و تعالى ـ مى فرمايد : «كسانى كه كتاب [ آسمانى ]به آنان داده ايم» ؛ يعنى تورات و انجيل را . «او را مى شناسند» ؛ يعنى پيامبر خدا را مى شناسند ، «همان گونه كه پسران خود را مى شناسند» ؛ چه آن كه خداوند عز و جل ، اوصاف محمّد صلى الله عليه و آله و ياران او و مبعث و هجرتش را در تورات و زبور و انجيل ، براى آنان بيان كرده بود ، بدين گونه : «محمّد ، پيامبرِ خداست و كسانى كه با اويند، بر كافران، سختگير [ و ] با همديگر ، مهربان اند . آنان را در ركوع و سجود مى بينى. فضل و خشنودى خدا را خواستارند. علامتِ [ مشخصّه ] آنان ، اثر سجود است كه در چهره هايشان است. اين ، وصف ايشان است در تورات، و مَثَلِ آنهاست در انجيل» . اين ، وصفى است كه از پيامبر خدا و ياران او در تورات و انجيل آمده بود . از اين رو ، هنگامى كه خداوند ، او را به پيامبرى برانگيخت ، اهل كتاب ، ايشان را شناختند [ ؛ امّا به روى خود نياورند] ، چنان كه خداوند ، خود مى فرمايد : «ولى همين كه آنچه [ كه اوصافش ] را مى شناختند ، برايشان آمد، انكارش كردند» .

۲۰۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :موسى عليه السلام زمانى كه تورات بر او نازل شد و آن را خواند و ياد اين امّت را در آن يافت ، گفت : پروردگارا ! من در الواح ، امّتى را مى يابم كه آخرينِ امّت هايند و [در ورود به بهشت ،] پيش گام . آن را امّت من قرار ده .
خداوند فرمود : «آن ، امّت احمد است» .
گفت : پروردگارا ! من در الواح ، امّتى را مى يابم كه پيشى گيرنده اند و برايشان شفاعت مى شود . آن را امّت من قرار ده .
فرمود : «آن ، امّت احمد است» .
گفت : پروردگارا ! من در الواح ، امّتى را مى يابم كه اجابت كننده [ ى دعوت خدا] و اجابت شونده [ى دعا ]هستند . آن را امّت من قرار ده .
فرمود : «آن ، امّت احمد است» .
گفت : پروردگارا ! من در الواح ، امّتى مى يابم كه انجيل ها (كتاب آسمانى)شان در سينه هاى آنهاست و آنها را از حفظ مى خوانند . آن را امّت من قرار ده .
فرمود : «آن ، امّت احمد است» .
گفت : پروردگارا ! من در الواح ، امّتى مى يابم كه غنيمت مى خورند . آن را امّت من قرار ده .
فرمود : «آن ، امّت احمد است» .
گفت : پروردگارا ! من در الواح ، امّتى را مى بينم كه صدقه در شكم هاى [نيازمندان] خود جاى مى دهند و براى اين كار ، پاداش مى يابند . آن را امّت من قرار ده .
فرمود : «آن ، امّت احمد است» .
گفت : پروردگارا ! من در الواح ، امّتى را مى يابم كه هر گاه يكى از آنان ، نيّت كار نيك كند و به كار نبندد ، براى آن يك ثواب نوشته مى شود و اگر به كار ببندد ، ده ثواب برايش نوشته مى شود . آن را امّت من قرار ده .
فرمود : «آن ، امّت احمد است» .
گفت : پروردگارا ! من در الواح ، امّتى را مى يابم كه هر گاه يكى از آنان ، نيّت كار بد كند ، امّا آن را به كار نبندد ، به حسابش نوشته نمى شود و اگر به كار بندد ، يك گناه برايش نوشته مى شود . آن را امّت من قرار ده .
فرمود : «آن ، امّت احمد است» .
گفت : پروردگارا ! من در الواح ، امّتى را مى يابم كه همه علوم از اوّل تا آخر به آنان داده مى شود و سردمداران گم راهى [و] ^۱ مسيح دجّال ^۲ را مى كُشند . آن را از امّت من قرار ده .
فرمود : «آن ، امّت احمد است» .
گفت : پروردگارا ! پس مرا از امّت احمد قرار ده .
در اين هنگام ، دو امتياز به او داده شد . خداوند فرمود : «اى موسى ! تو را با رسالت هايم و با سخن گفتنم [با تو] بر مردم [روزگار] برگزيدم . پس آنچه را به تو دادم ، بگير و از سپاس گزاران باش» .
موسى عليه السلام گفت : راضى شدم ، اى پروردگار !