۲۴۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :زمانى بر امّت من خواهد رسيد كه از عالمان مى گريزند ، چنان كه گوسفند از گرگ مى گريزد . چون چنين شود ، خداوند متعال ، آنها را به سه چيز گرفتار مى سازد : اوّل ، بركت را از اموالشان ببرد ؛ دوم ، سلطانى ستمگر بر آنان مسلّط گرداند ؛ و سوم ، بى ايمان از دنيا مى روند .

۲۴۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :زمانى بر مردم فرا مى رسد كه در آن ، حكومت ، جز با كشتار و ستم به دست نمى آيد و ثروت ، جز با غصب و بخل ورزى و دوستى ، جز با خارج شدن از دين و پيروى از هوس فراهم نمى آيد . پس هر كس چنان زمانى را درك كند و بر فقر ، شكيبايى ورزد با آن كه در به دست آوردن ثروت ، توانايى داشته باشد و بر دشمنى [مردم ]شكيبايى ورزد ، با آن كه بر كسب دوستى [از طرق نامشروع ]توانايى داشته باشد و بر خوارى شكيبايى ورزد ، با آن كه بتواند عزّت [و مقام] به دست آورد ، خداوند ، ثواب پنجاه صدّيق (مؤمن راستين) از كسانى كه مرا تصديق كرده اند، به او بدهد .

۲۴۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :زمانى بر امّت من مى آيد كه عالمان را جز به جامه نيكو و قرآن را جز به صداى نيكو نمى شناسند و خدا را جز در ماه رمضان ، عبادت نمى كنند . هر گاه چنين شود ، خداوند ، سلطانى را بر آنان مسلّط مى گردانَد كه نه علم دارد ، نه بردبارى و نه رحم .

۲۴۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :زمانى بر امّت من فرا مى رسد كه در آن زمان ، باطن هايشان پليد و ظاهرشان زيباست . از سرِ طمع به دنيا ، نه اين كه به واسطه دنيا ، آنچه را [از ثواب و پاداش] نزد پروردگارشان است ، بجويند . دينشان از سرِ رياست است و هيچ ترسى [از خدا] در وجودشان نيست . كيفر خداوند ، آنان را فرا مى گيرد و چونان شخص در حال غرق شدن ، او را مى خوانند ؛ امّا دعايشان مستجاب نمى شود .