۲۷۱.امام زين العابدين عليه السلامـ در باره آيه شريف :«خدا به كسانى از شما كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده اند، وعده داده است كه حتماً آنان را در اين سرزمين ، جانشين [ خود ] قرار دهد ، همان گونه كه كسانى را كه پيش از آنان بودند ، جانشين [ خود ] قرار داد و آن دينى را كه برايشان پسنديده است ، به سودشان مستقر كند»ـ :به خدا سوگند كه اينان ، شيعيان ما اهل بيت اند . خداوند ، اين [وعده خود] را به دست مردى از ما برايشان به انجام مى رساند . او مهدىِ اين امّت است ؛ همو كه پيامبر خدا در باره اش فرمود : «اگر از عمر دنيا فقط يك روز باقى مانده باشد ، خداوند ، آن روز را چندان دراز مى گردانَد تا مردى از خاندان من ـ كه همنام من است ـ ، بر سرِ كار آيد و زمين را از عدل و داد بياكَنَد ، همچنان كه از ستم و بيداد ، آكَنْده شده است» .

۲۷۲.امام صادق عليه السلامـ در باره آيه شريف :«خدا به كسانى از شما كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده اند، وعده داده است كه حتماً ، آنان را در اين سرزمين ، جانشين [ خود ] قرار دهد ، همان گونه كه كسانى را كه پيش از آنان بودند ، جانشين [ خود ]قرار داد و آن دينى را كه برايشان پسنديده است ، به سودشان مستقر كند و بيمشان را به ايمنى مبدّل گردانَد ، [ تا ]مرا عبادت كنند و چيزى را با من شريك نگردانند»ـ :اين آيه ، در باره قائم عليه السلام و ياران او نازل شده است .

۲۷۳.امام صادق عليه السلامـ در باره اين سخن خداى متعال كه :«او كسى است كه پيامبرش را با هدايت و دين درست، فرستاد تا آن را بر هر چه دين است ، پيروز گردانَد ، هر چند مشركان ، خوش نداشته باشند»ـ :به خدا سوگند ، تأويل اين آيه ، هنوز نازل نشده است و نازل نمى شود تا آن كه قائم عليه السلام ظهور كند . هر گاه قائم عليه السلام ظهور كرد ، تمام آنان كه به خداى بزرگ ، كافرند ، و به امام ، مشرك ، از ظهور او ناخشنود مى شوند . حتى اگر در دل صخره اى ، كافر يا مشركى باشد ، آن صخره مى گويد : «اى مؤمن! در دل من ، يك كافر وجود دارد . پس مرا بشكن و او را بُكش» .