۱۹.امام على عليه السلام :خداوند با آشكار ساختن نشانه هايش و فرستادن پيامبرانش ، بهانه را از بندگانش گرفت تا بعد از پيامبران ، ديگر مردم را بر خداوند ، حجّتى نباشد . او زمينش را از وجود كسى كه به آنچه خلقْ بِدان نيازمندند عالم است يا كسى كه در راه نجات [و هدايت] علم مى آموزد ، خالى نگذاشته است . البته اينان ، اندك شُمارند . خداوند ، اين [ اندك شمار بودن] را در ميان امّت هاى پيامبران ، بيان فرموده و ايشان را نمونه اى براى آيندگان قرار داده است . مثلاً در باره قوم نوح مى فرمايد : «و با او جز [ عدّه ]اندكى ايمان نياورده بودند» . نيز در باره ايمان آورندگان امّت موسى عليه السلام مى فرمايد : «و از ميان قوم موسى ، جماعتى هستند كه به حق ، راه نمايى مى كنند و به حق ، داورى مى نمايند» .

۲۰.امام على عليه السلام :سوگند به آن كه جانم در دست اوست ، اين امّت ، به هفتاد و سه فرقه تقسيم خواهد شد كه همه آنها در آتش اند ، بجز يك فرقه «و از ميان كسانى كه آفريده ايم، گروهى هستند كه به حق ، هدايت مى كنند و به حق ، داورى مى نمايند» . اينها نجات يافتگان اين امّت اند .