مسئوليتى است كه استعداد تكامل اختيارى و رسيدن به مقام خليفة اللّهى بر عهده او مى نهد . آنچه از ابزار و امكانات مادّى و معنوى به انسان داده شده است ، همه و همه ، اجزاى همان مقامى است كه بار اين امانت را بر دوش وى مى گذارد ، و اگر انسانى شكوفا شد و اين بار امانت را به مقصد رساند ، خود نيز تبديل به امانت ارزشمند ديگرى براى جامعه بشرى مى گردد كه به وسيله او انواع بلاها از مردم ، دفع مى گردند . ^۱
بنا بر اين ، تفسير «امانتى كه توان تحمّل آن در نظام آفرينش ، ويژه انسان است» ، به : ولايت يا نماز و يا ساير آنچه خداوند متعال براى شكوفايىِ انسان در اختيار او قرار داده ، در واقع ، اشاره به بخشى از زمينه تكامل اختيارى انسان است و اين تفاسير ، منافاتى با يكديگر ندارند .
و ـ دانشمندان و اهل عرفان ، امانتداران خداوند متعال در انتقال دانش و معرفت خود به مردم ، بر حَسَب ظرفيت و استعدادهاى آنان هستند .
ز ـ سياست مداران ، امانتداران خداوند منّان و مردم ، در اداره صحيح امور سياسى جامعه اند .
ح ـ مؤذّنان ، امانتداران مردم اند در امورى كه به آنها اعلام مى نمايند (مانند : وقت نماز و روزه) .
ط ـ ثروتمندان مسلمان ، امينانِ پيشوايان در تأمين نياز نيازمندان اند .
ى ـ مشاور ، امانتدارِ كسى است كه با او مشورت مى كند .
ك ـ كسى كه به او وديعه اى يا كارى سپرده مى شود ، امانتدار صاحبْ وديعه و صاحبكار است .