امانت - صفحه 49

۶۵.مسند ابن حنبلـ به نقل از اَ نَس ـ :پيامبر خدا ، هيچ گاه براى ما خطبه نخواند ، مگر آن كه [در آن] فرمود : «ايمان ندارد آن كه امانتدار نباشد ، و دين ندارد آن كه به پيمانش وفادار نباشد» .

۶۶.امام على عليه السلام :با پيامبر خدا نشسته بوديم كه مردى از اهالى عاليه ۱ وارد شد و گفت : اى پيامبر خدا! مرا از سخت ترين و آسان ترين چيز در اين دين ، خبر دهيد .
فرمود : «آسان ترينش گواهى دادن به اين است كه معبودى جز خدا نيست ، و محمّد ، بنده و فرستاده اوست .
و سخت ترينش ـ اى عاليه نشين ـ امانتدارى است . آن را كه امانتدارى نيست ، دين نيست» .

۶۷.امام على عليه السلام :آن را كه امانتدارى نيست ، ايمان نيست .

۶۸.امام على عليه السلام :مسلمان ، هر گاه امانتى به او سپرده شود ، خيانت نمى كند ، و هرگاه وعده دهد ، خُلف وعده نمى كند ، و هرگاه سخن بگويد ، دروغ نمى گويد .

۶۹.امام على عليه السلام :هر گاه به تو امانتى سپرده شد ، آن را برگردان ، و هرگاه به كسى امانت سپردى [و امينش شمردى] ، او را [به خيانت] متّهم مكن ؛ زيرا ايمان ندارد كسى كه امانتدار نيست .

۷۰.امام على عليه السلام :امانتدارى ، ايمان است .

1.ظاهرا مقصود ، منطقه بالاى مدينه است ؛ يعنى جايى كه وادى لطمان از آن جا مى آيد . امروزه به اين منطقه «عوالى» مى گويند (فرهنگ علوم جغرافيايى ـ تاريخى در حديث و سيره ، محمّد محمّدحسن شراب ، ترجمه : حميدرضا شيخى) .

صفحه از 170