۱۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى آن كه خدايى جز تو نيست ! از تو مى خواهم به حقّ آن نامِ اندوخته و نهانت كه هيچ كس آن را نمى شناسد، مگر از طريق نشانه هاى روشن و دلايل آشكار و علامت هاى پيدا، يعنى شگفتى هاى آفرينش چون آتش و روشنايى و تاريكى ها ... ، و درياها و موجودات گوناگونى كه در آنها زيست مى كنند، و همگى به آن نام بزرگ ، تو را تسبيح مى گويند؛ نامى كه چنان باعظمت و ارجمند و گرامى و بزرگش داشتى كه شگفتى هايش را پايانى نيست.

۲۰.امام على عليه السلام :تو آنى كه آسمان ، نشانه عظمت توست و زمين ، گواه قدرت تو، و در دريا، شگفتى هايت را پديد آورده اى.

۲۱.امام صادق عليه السلامـ به مفضّل بن عمر ـ :اگر مى خواهى گستردگى حكمت آفريدگار ، و كوتاهى و ناچيزىِ دانش آدميان را بدانى ، بر آنچه در درياهاست ، انديشه كن: از انواع ماهيان و آبزيان و صدف ها ، و ديگر گونه هاى بى شمار [جانوران دريايى ]كه سودمندى آنها شناخته نمى شود ، مگر به تدريج كه با پيدايش اسباب، مردم به آنها پى مى برند ؛ مانند رنگ قرمز كه مردم به اين رنگ ، از آن جا پى بردند كه ماده سگى در ساحل دريا مى گرديد و چيزى از رده [ آبزيان] موسوم به حلزون را يافت و آن را خورد و پوزه اش به خون آن ، آغشته شد و مردم ، زيبايىِ آن رنگ را ديدند و از آن رنگ براى رنگ كردن ، استفاده كردند؛ و امثال اين فوايد كه مردم ، هر از چند گاهى و زمانى به آن پى مى برند.

۲۲.امام كاظم عليه السلام :پاكا خدايى كه درياها، به قدرت او، متلاطم اند !