1.كان السامري من أتباع النبيّ موسى عليه ‏السلام ، فلمّا ذهب موسى عليه ‏السلام لميقات ربّه في الطور وطال مكثه أربعين يوماً استغلّ السامري هذه الفرصة ، فصنع عجلاً ودعا الناس إليه ، وقد وردت قصّة السامري والعجل في القرآن الكريم والروايات الشريفة والتفاسير (راجع : دائرة المعارف الشيعية : ج ۹ ص ۳۵) .

2.الأعراف : ۱۴۸ .

3.الخصال : ص ۲۹۲ ح ۵۵ ، عيون أخبار الرضا عليه السلام : ج ۲ ص ۸۳ ح ۲۲ ، علل الشرائع : ص ۴۴۰ ح ۱ ، المحاسن : ج ۲ ص ۳۶ ح ۱۱۱۵ نحوه ، بحار الأنوار : ج ۱۳ ص ۲۱۶ ح ۸ .

4.ابن هشام مى‏گويد : يكى از علما برايم نقل كرد كه عمرو بن لُحَى براى كارى ، از مكه عازم شام شد . وقتى به بخش مآب ، از سرزمين بلقاء ـ كه در آن روزگار عَمالقه ، فرزندان عملاق (/ عمليق) بن لاوذ بن سام بن نوح در آن‏جا زندگى مى‏كردند ـ ، رسيد ، ديد كه آنان ، بت مى‏پرستند . به آنها گفت : اين بت‏ها چه فايده‏اى دارند كه شما آنها را مى‏پرستيد ؟ به وى گفتند : اينان ، بت‏هايى‏اند كه ما وقتى از آنها درخواست باران مى‏كنيم ، بر ايمان باران مى‏فرستند ، و هر گاه كمك مى‏خواهيم ، كمكمان مى‏كنند . عمر بن لحى به آنان گفت : آيا يكى از آنها را به من مى‏دهيد تا به سرزمين اعراب ببرم و آنها هم آن را بپرستند ، آنان بت هبل را به وى دادند ، او آن را به مكه آورد و جايى قرارش داد و به مردمان دستور داد كه آن را بپرستند و احترامش كنند ... منظور اين است كه عمرو بن لحى ـ لعنت خدا بر او ـ براى مردم چيزهايى را به عنوان دين اختراع كرد ، و با آنها دين ابراهيم خليل را تغيير داد ، و اعراب هم از وى تبعيت كردند و با آن كاملاً ، و به صورت زشتى گمراه شدند .

5.المائدة : ۱۰۳ .