۲۱.الكافىـ به نقل از سَدير صَيرفى ـ :از حُمران بن اَعيَن شنيدم كه از امام باقر عليه السلام مى پرسد ... : در باره اين سخن خداوند ـ كه يادش شكوهمند باد ـ : «داناى نهان است و كسى را بر غيب خود، آگاه نمى كند» چه مى فرمايند؟
امام باقر عليه السلام فرمود : « «جز پيامبرى را كه از او خشنود باشد» . به خدا سوگند، محمّد، از جمله كسانى است كه خدا از او خشنود بود .
و امّا سخن او كه : «داناى نهان است» ، همانا خداوند عز و جل به آنچه از آفريدگانش پنهان است، درباره چيزى كه تقدير مى كند و در دانشش به آن، حُكم مى نمايد، داناست ، پيش از آن كه آن چيز را بيافريند و پيش از آن كه آن را به فرشتگان برساند . پس ـ اى حمران ـ اين، همان دانش پنهان در نزد اوست كه مشيّت در آن، به او مربوط است . پس، هر گاه بخواهد، به آن حكم مى كند و [گاهى نيز] براى او در آن، بَدا حاصل مى شود و آن را تأييد نمى كند . امّا دانشى كه خداوند عز و جل تقدير مى كند و به آن، حكم مى نمايد و آن را امضا مى كند ، همان دانشى است كه به پيامبر خدا و سپس به ما رسيده است» .
۲۲.الكافىـ به نقل از منصور بن حازم ـ :از امام صادق عليه السلام پرسيدم : آيا مى شود امروز چيزى واقع شود كه ديروز در دانش خدا نبوده است؟
فرمود : «نه. هر كه اين را بگويد، خداوندْ خوارش كند» .
گفتم : آيا آنچه بوده و آنچه تا روز قيامت خواهد بود، در علم خدا هست؟
فرمود : «بله، پيش از آن كه آفريدگان را بيافريند [، در علم خدا بوده است]» .
۲۳.امام صادق عليه السلام :براى خداى ـ تبارك و تعالى ـ دو گونه دانش است : [يكى، ]دانشى كه فرشتگان و پيامبران و فرستادگانش را بر آن آگاه ساخته است ، پس آنچه فرشتگان و فرستادگان و پيامبرانش را بر آن آگاه ساخته، ما [نيز] آن را مى دانيم ، و [ديگرى، ]دانشى كه به خود اختصاص داده كه هر گاه در چيزى از آن براى خدا بَدا حاصل شود، ما را بِدان آگاه مى سازد و همان را بر امامانى كه پيش از ما بوده اند، [نيز ]عرضه داشته است .
۲۴.امام صادق عليه السلام :براى خداوند، دو گونه دانش است : دانشى كه پوشيده و پنهان است و جز او، كسى آن را نمى داند ، و بدا در اين گونه است ؛ و دانشى كه به فرشتگان و فرستادگان و پيامبرانش آموخته است و ما هم آن را مى دانيم .
