۲۵.بصائر الدرجاتـ به نقل از ابو بصير ـ :امام صادق عليه السلام فرمود: «خداوند ـ تبارك و تعالى ـ به پيامبرش صلى الله عليه و آله فرمود : «پس ، از آنان روى بگردان ، كه تو در خورِ نكوهش نيستى» . [خدا ]خواست زمينيان را كيفر دهد . سپس براى خداوند، بَدا حاصل شد و رحمت، نازل گرديد و فرمود : «اى محمّد! «و پند ده ، كه مؤمنان را پند، سود مى بخشد» ».
سال آينده باز گشتم و به امام صادق عليه السلام گفتم : فدايت شوم ! من [اين مطلب را ]براى يارانمان نقل كردم. آنان گفتند : براى خدا چيزى كه در دانش او نبوده، بَدا حاصل شده است؟!
امام صادق عليه السلام فرمود : «براى خدا دو گونه دانش است : دانشى كه نزد اوست و كسى از آفريدگانش را بر آن آگاه نساخته است ، و دانشى كه به فرشتگان و فرستادگانش داد و آنچه به فرشتگانش داده، به ما رسيده است» .

۲۶.تفسير العيّاشىـ به نقل از ابن سنان ـ :امام صادق عليه السلام فرمود: «همانا خداوند، آنچه را بخواهد، پيش مى اندازد و آنچه را بخواهد ، تأخير مى اندازد ، و آنچه را بخواهد، محو مى كند و آنچه را بخواهد ، بر جاى مى دارد ، و اصل كتاب ، نزد اوست» .
و فرمود : «پس، هر كارى را كه خداوندْ اراده نمايد، پيش از آن كه آن را ايجاد كند، در دانش او هست ، و براى خدا درباره چيزى بَدا حاصل نمى شود، جز اين كه در دانش او بوده است. براى خداوند از روى نادانى، بَدا روى نمى دهد» .

۲۷.امام صادق عليه السلامـ وقتى در باره عرش و كرسى، از ايشان پرسش شد ـ :آن دو در غيب ، قرينِ يكديگرند ؛ زيرا كرسى، باب ظاهر غيب است ؛ بابى كه ابداع از آن جا سر مى زند و همه چيزها از آن جا [شروع شده ]است .
و عرش، جنبه باطنى غيب است كه دانشِ : چگونگى و پديد آمدن، تقدير و اندازه و كجايى، و مشيّت و صفت اراده ، و دانشِ الفاظ و حركات و سكون ، و دانشِ بازگشت و آغاز، در آن است . پس، آن دو ، در دانش ، دو بخش همراه هم اند ؛ چرا كه مُلك عرش، متفاوت با مُلك كرسى است ، و دانش آن از دانش كرسى، پنهان تر است . بدين خاطر، فرمود : «پروردگار عرش بزرگ» ، يعنى صفت آن، از صفت كرسى، بزرگ تر است ، و آن دو در اين (صفت)، به هم نزديك اند» .
گفتم : فدايت شوم! پس چرا [عرش] در فضيلت، همسايه كرسى گشته است ؟
فرمود : «آن، همسايه كرسى شده، به خاطر اين كه دانشِ چگونگى ، در آن است ، و نيز در آن است آنچه از ابواب بَدا و كجايى، و حدّ رتق و فتق آنها پديدار مى شود» .