۳۶.تفسير القمّىـ در تفسير اين سخن خداى متعال :«در آن، هر [گونه ]كارى [به نحو ]استوار، فيصله مى يابد»ـ :«در آن، فيصله مى يابد» ، يعنى در شب قدر. «هر كارى [به نحو ]استوار» ، يعنى خداوند، هر كارى اعم از حق و باطل را مقدّر مى كند و نيز آنچه را كه در اين سال رخ مى دهد و براى او در آن، بَدا و مشيّت است. او هر چه را بخواهد از : اَجَل ها و روزى ها و بلاها و حوادث و بيمارى ها، مقدّم يا مؤخّر مى دارد و هر چه را بخواهد، مى افزايد و هر چه را بخواهد، مى كاهد و پيامبر خدا آن را به امير مؤمنان، و امير مؤمنان، آن را به امامان عليهم السلام القا مى كند تا به امام زمان عليه السلام برسد و در آن، بدا و مشيّت ، و [حقّ ]تقديم و [حقّ] تأخير را براى خود ، شرط مى كند .
راوى مى گويد : اين حديث را پدرم ، به نقل از ابن ابى عمير ، از عبد اللّه بن مسكان ، از امام باقر و امام صادق و امام كاظم عليهم السلام برايم نقل كرد .

۳۷.الاُصول الستّة عشرـ به نقل از سليمان طلحى ـ :به امام باقر عليه السلام گفتم : مرا از آنچه رسولانْ از جانب پروردگارشان خبردار شده و آن را به قومشان رسانده اند ، آگاه كن كه: آيا براى خدا در آن، بَدا هست؟
فرمود : «البتّه من به تو نمى گويم كه او چنين مى كند ؛ ولى اگر بخواهد، مى كند» .