فصل پنجم : خداوند در بَدا ، خود و فرستادگانش را دروغگو نمى كند

۴۳.امام باقر عليه السلام :دانش [الهى] ، دو گونه است : دانش پنهان در نزد خداوند كه هيچ يك از آفريدگانش را بِدان آگاه نساخته است ، و دانشى كه به فرشتگان و فرستادگانش آموخته است. پس، آنچه به فرشتگان و فرستادگانش آموخته است ، محقّق خواهد شد ؛ زيرا خداوند ، خود و فرشتگان و فرستادگانش را دروغگو نمى كند .

۴۴.امام رضا عليه السلام :على عليه السلام مى فرمود : «دانش [الهى]، دو گونه است : دانشى كه خداوند به فرشتگان و فرستادگانش آموخته است و آنچه به فرشتگان و فرستادگانش آموخته است ، محقّق مى شود؛ زيرا خداوند ، خود و فرشتگان و فرستادگانش را دروغگو نمى نمايد» .

۴۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند عز و جل به پيامبرى از پيامبرانش وحى فرمود : «فلان پادشاه را خبر كن كه: من تا فلان وقت، جانت را مى گيرم» .
آن پيامبر به نزد پادشاه رفت و او را آگاه كرد . پادشاه در حالى كه بر تختش قرار داشت، به درگاه خدا دعا كرد چندان كه از تخت افتاد . گفت : پروردگارا! به من مهلت دِه تا كودكم بزرگ شود و كارم را انجام دهم .
خداوند عز و جل به آن پيامبر، وحى فرمود: «نزد آن پادشاه برو و به او خبر بده كه من اَجَل او را به تأخير انداختم و به عمر او، پانزده سال افزودم» .
آن پيامبر گفت : پروردگارا! تو خود مى دانى كه من هرگز دروغ نگفته ام [و اگر اين خبر را به پادشاه برسانم، نزد او دروغگو شمرده مى شوم] .
خداوند عز و جل به او وحى فرمود : «همانا تو بنده اى مأمور هستى . پس، خبر را به او برسان ، كه خدا از كارى كه مى كند، پرسش نمى شود» .