۴۸۶.امام على عليه السلام :هرگز نعمت و طراوت زندگى، از مردمى زايل نمى شود ، مگر به سبب گناهانى كه انجام داده اند. خداوند، هرگز به بندگان ، ستم نمى كند.

۴۸۷.امام على عليه السلام :خداوند، به هر بنده اى نعمتى دهد و او در آن ستم كند (به حقوق ديگران تجاوز كند)، سزاوار باشد كه نعمت را از او زايل كند .

۴۸۸.امام على عليه السلام :ستم (تجاوز)، نعمت ها را از بين مى برد.

۴۸۹.امام على عليه السلام :به ناحق ريختن خون ها، موجب فرود آمدن عذاب و از بين رفتن نعمت است .

۴۹۰.امام على عليه السلامـ در دعاى باران ـ :آگاه باشيد! زمينى كه شما را بر پشت دارد و آسمانى كه بر شما سايه مى افكند، فرمانبر پروردگار شمايند و اگر بركت خود را به شما مى بخشند ، از روى همدردى با شما، يا منزلت يافتن در نزد شما و يا به خاطر خيرى كه از شما اميد دارند، نيست؛ بلكه مأمور شده اند تا به شما سود برسانند، پس اطاعت مى كنند؛ و بر مرزهاى منافع شما برافراشته شده اند، پس برپايند.
خداوند، بندگانش را ، آن گاه كه كارهاى بد مى كنند، به كاهش ميوه ها و حبس بركت ها و بستن گنجينه هاى خيرات مبتلا مى كند ، تا توبه كننده توبه كند و دست كِشنده [ ، از بدى ]دست بكشد و پند گيرنده ، پند پذيرد و ترك كننده ، ترك كند .
خداى متعال، استغفار را سبب فراوان شدن روزى و رحمت خلق قرار داده و فرموده است: «پس گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهيد؛ همانا او بسيار آمرزنده است . آسمان را بر شما [ به صورت باران ]فرو مى ريزد و با اموال و فرزندان ، شما را يارى مى رساند و برايتان باغ هايى قرار مى دهد و برايتان نهرهايى قرار مى دهد» . پس رحمت خدا بر آن كه به توبه اش روى آورد و از خطايش پوزش بطلبد و نسبت به مرگ
خويش ، پيش دستى كند!