3 / 12
و اين چند چيز
۱۱۱.امام على عليه السلامـ در سفارش ايشان ـ :دريغا بر هر غافلى كه عمرش بر او حجّت باشد ، يا دوران زندگانى اش ، او را به سوى بدبختى بكشانَد !
۱۱۲.امام زين العابدين عليه السلامـ در «مناجات انجيليه» ـ :سَرور من! از تو درخواست مى كنم ، چونان درخواست كردن بينواى خوار و مستمندِ خاكسار ، كه مرا از كسانى قرار دهى كه به يقين ، خبر دارند و مى فهمند و شناخت و دانشى فراگير دارند ، به اين كه تو كتاب هايت را جز به حق ، نازل نكردى و پيامبرانت را جز با راستى نفرستادى و بندگانت را بيهوده و بى هدف ، رها ننمودى و بدون بيان و راه نمايى كردن نگذاشتى و از آنان ، نادانى و فروگذارى را نپسنديدى ؛ بلكه ايشان را آفريدى تا تو را عبادت كنند و روزى شان دادى تا تو را سپاس گويند و بر يگانگى ات ، راه نمايى شان كردى تا تو را به يگانگى بپرستند و بيش از توانشان بر آنها تكليف نكردى ، و با آنان به آنچه نمى دانند ، سخن نگفتى ؛ بلكه بندگانت با راه تو آشنايند ، و حجّتت بر آنان ، تمام است . فرمان تو در ميانشان ، روان است و زمام آنان، در دست توست. هر كه را خواهى ، بر مى گزينى و به خودت نزديكش مى سازى . آن را كه از نافرمانى هايش به سوى تو باز گردد ، راه نمايى مى كنى و نجاتش مى دهى ، و اين همه ، از فضل و نعمتِ عظيم تو بر كسى است كه او را به گستره رحمتت ، در آورده اى ، اى كريم ترينِ كريمان و اى رئوف ترينِ مهربانان !
۱۱۳.امام صادق عليه السلام :خدا به هيچ بنده اى ، نعمتى ارزانى نداشت ، مگر اين كه در آن نعمت ، حجّتى از خود بر او قرار دهد . كسى كه خداوند بر او منّت گذاشته و نيرومندش گردانيده است ، حجّتش بر او اين است كه آنچه را به وى تكليف كرده است ، به جا آورد و به زيردستانش كه از او ناتوان ترند ، يارى رسانَد . كسى كه خدا بر او منّت
نهاده و بى نيازش ساخته است ، حجّت خدا بر او ، دارايى [و حقوق مالى] اوست كه به تهى دستان و نيازمندان ، با اضافىِ آن مال ، رسيدگى كند . كسى كه خدا به او لطف كرده و در ميان خاندانش ، او را بزرگ و محترم و خوش چهره قرار داده ، حجّت خدا بر او اين است كه خداوند متعال را بر آن نعمت ، سپاس گويد و به [مال] ديگران ، دست اندازى نكند و به واسطه مقام و خوش نامى اش ، ناتوانان را از حقوقشان محروم نگردانَد .
