۱۴۴.المستدرك على الصحيحينـ به نقل از ابو هُرَيره ـ :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ» را بلند مى گفت .

۱۴۵.امام باقر عليه السلام :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ» را با صداى بلند مى گفت و قريش ، با شنيدن آن مى گريختند . پس خداوند عز و جل اين آيه را فرو فرستاد : «و هر گاه در قرآن ، پروردگارت را بر يكتايى اش ياد كنى ، از سرِ بيزارى ، پشت مى كنند و مى گريزند» .

۱۴۶.تفسير العيّاشىـ به نقل از زيد بن على ـ :خدمت [برادرم] باقر عليه السلام رسيدم . «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ» گفت و سپس فرمود : «مى دانى در باره «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ» چه نازل شده است؟» .
گفتم : نه .
فرمود : «پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، قرآن را خوش تر از هر كس مى خوانْد . ايشان ، در جلوى كعبه نماز مى گزارد و با صداى بلند مى خواند . عتبة بن ربيعه و شيبة بن ربيعه و ابو جهل بن هشام و گروهى ديگر از ايشان (كافران) به خواندن او گوش مى دادند . پيامبر صلى الله عليه و آله «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ» را بسيار مى خواند و آن را با صداى بلند مى گفت .
[قريش] مى گفتند : محمّد ، نام خدايش را فراوانْ تكرار مى كند و عاشق اوست! سپس كسى را مأمور مى كردند كه برخيزد و به نماز خواندن پيامبر صلى الله عليه و آله گوش كند و [به او] مى گفتند : هر گاه «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ» را رد كرد ، به ما خبر ده تا برخيزيم و به قرائتش گوش دهيم . پس خداوند ، در اين باره نازل كرد : «و هر گاه در قرآن پروردگارت را به يكتايى اش ياد كنى ( «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ» بگويى) ، آنان ، از سرِ بيزارى ، پشت مى كنند و مى گريزند»» .

۱۴۷.امام صادق عليه السلام :«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ» را پنهان داشتند ^۱ و به خدا سوگند كه بهترينِ نام ها را پنهان داشتند . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، هر گاه وارد خانه اش مى شد و قريش ، گِرد او
جمع مى شدند ، با صداى بلند «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ» مى گفت و قريش مى گريختند . پس خداوند عز و جل اين آيه را فرو فرستاد : «و هر گاه در قرآن ، پروردگارت را به يكتايى اش ياد كنى ، آنان ، از سرِ بيزارى ، پشت مى كنند و مى گريزند» .