فصل يكم : چشم بصيرت
۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه خداوند ، خير بنده اى را بخواهد ، قفلِ دل او را برايش مى گشايد و يقين و راستى را در آن مى نهد و دلش را براى راهى كه در آن قدم گذاشته است ، آگاه مى سازد و دلش را پاك و زبانش را راستگو و اخلاقش را درست و گوشش را شنوا و چشمش را بينا مى گردانَد .
۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هيچ بنده اى نيست ، مگر آن كه دو چشم در صورتش دارد كه با آنها ، امور دنيا را مى بيند و دو چشم در دلش كه با آنها ، امور آخرت را مشاهده مى كند . پس هر گاه خدا ، خير بنده اى را بخواهد ، دو چشمى را كه در دل اوست ، مى گشايد و او با آنها ، آنچه را خداوند در عالم غيبْ به او وعده داده است ، مى بيند و به وسيله غيب (دو چشم دل) ، به غيبْ ايمان مى آورد ( / به غيبِ روى غيب ، ايمان مى آورد) .
۳.امام زين العابدين عليه السلام :آگاه باشيد كه براى بنده ، چهار چشم است: دو چشم[ـِ سَر] كه با آنها ، امور دين و دنيايش را مى بيند ، و دو چشم[ـِ دل] كه با آنها ، امور آخرتش را مشاهده مى كند . پس هر گاه خداوند ، خيرِ بنده اى را بخواهد ، دو چشمى را كه در دلِ اوست ، برايش مى گشايد و او با آنها ، عالم غيب و امور آخرتش را مى بيند ، و هر گاه جز خيرِ بنده اى را بخواهد ، دلش را به حال خود ، رها مى كند .
۴.امام صادق عليه السلام :شيعيان ما ، چهار چشم دارند: دو چشم در سر ، و دو چشم در دل .
البتّه همه مردمان ، اين گونه اند . هان كه خداوند عز و جل ، چشم هاى شما را باز كرده و چشم هاى آنان را كور كرده است !
ر .ك : ص 453 ح 122 .
