۶.امام على عليه السلام :[خداوند ،] بينا بوده ، آن گاه كه هنوز آفريده اى نبود تا ديده شود .

۷.امام على عليه السلام :[خداوند ،] بيناست ؛ امّا نه با ابزارى [براى ديدن ، مانند چشم] .

۸.امام على عليه السلام :[خداوند ،] بينايى است كه به داشتن حس [و ابزار بينايى] ، وصف نمى شود .

۹.امام صادق عليه السلامـ در پاسخ زنديقى كه پرسيد: نظرت در باره اين گفته خدا چيست كه: «شنوا و بينا و داناست»؟ ـ :خداوند ـ تبارك و تعالى ـ ، به اين نام ها ناميده شده است؛ چون هيچ چيزى از آنچه چشم ها مى بينند ، بر او پوشيده نيست ، از شى ء كوچك گرفته تا بزرگ و ريز يا درشت ، و اگر ما او را به بينايى وصف مى كنيم ، به معناى آن نيست كه مانند مخلوقات ، با چشم مى بيند .

۱۰.امام صادق عليه السلام :خداى عز و جل ، هميشه پروردگار ما بوده ... و بينايى ، ذاتىِ او بوده است ، آن گاه كه هنوز چيزى براى ديدن وجود نداشت ... و چون اشيا را آفريد ... ، ديدن به شى ء ديدنى تعلّق گرفت .

۱۱.امام كاظم عليه السلامـ در دعا ـ :منزّهى تو ـ اى خدا ـ و سپاس ، تو راست ... . تو ... بينايى هستى كه [در صحّت آنچه مى بيند] شك نمى كند .

۱۲.امام رضا عليه السلام :گفتيم: او (خداوند) بيناست ؛ امّا نه با چشمى؛ چرا كه او ردّ پاى مورچه سياه بر روى تخته سنگ سياه ، در شب تار را مى بيند ، حركت مور در شب تاريك را
مى بيند و زيان و سود و اثر جفتگيرى و بچّه ها و نسل آن را مى بيند [و مى داند] . اين جاست كه مى گوييم: او بيناست ؛ امّا نه مانند بينا بودن آفريدگانش .