۶۹.امام باقر عليه السلام :سه چيز ، از سخت ترين كارها براى بندگان است : انصاف داشتن مؤمن در باره خود ، همدردى و كمك مالى انسان به برادرش ، و به ياد خدا بودن در همه حال . اين ، بدان معناست كه آدمى ، هنگام رو به رو شدن با گناه و آهنگ آن كردن ، خدا را ياد مى كند ، و ياد خدا ، مانع ميان او و آن گناه مى شود . اين است معناى سخن خداوند عز و جل كه مى فرمايد : «در حقيقت ، كسانى كه [از خدا] پروا دارند ، چون وسوسه اى از جانب شيطان بديشان رسد ، بى درنگ [خدا را] به ياد مى آورند و آن گاه ، بينا مى شوند» .

۷۰.الكافىـ به نقل از ابو بصير ـ :از امام صادق عليه السلام در باره اين سخن خداوند عز و جل كه : «چون وسوسه اى از جانب شيطان بديشان رسد ، بى درنگ [خدا را] به ياد مى آورند و آن گاه ، بينا مى شوند» ، پرسيدم . فرمود : «[معنايش اين است كه] آن بنده ، آهنگِ گناه مى كند . سپس [خدا را] يادآور مى شود و دستْ نگه مى دارد . اين است معناى سخن او كه : «بى درنگ ، [خدا را] به ياد مى آورند و آن گاه ، بينا مى شوند» .

۷۱.امام على عليه السلام :خداوند پاك و بلندمرتبه ، ياد [خود] را صيقل دهنده دل ها قرار داده است . گوش هاى سنگين شده دل ها ، با ياد خدا ، شنوا مى شوند و چشم هاى [كور و ]تار شده دل ها به وسيله آن ، بينا مى گردند .

۷۲.امام على عليه السلام :هر كه خدا را ياد كند ، بصيرت مى يابد .

۷۳.امام على عليه السلام :ياد خدا ، روشنى بخش ديدگان و آرام بخش دل هاست .