1.ظاهر حديث ، اين است كه اگر ميان دو برادر مؤمن ، ناراحتى يا تقصيرى در حقوق معاشرت و دوستى پيش آيد و اين امر به قهر كردن بينجامد ، بر آنان واجب است كه بيش از سه شب بر قهر خود باقى نمانند. امّا قهر بودن در سه روز، ظاهرا، بخشوده است ، علّتش هم آن است كه بشر ، از خشم و بداخلاقى به دور نيست . بنا بر اين ، در اين مدّت ، اجازه داده شده است . اين دلالت ، بر حسب مفهوم بوده ، دلالت ضعيفى است . البته اين اخبار ، به كسانى اختصاص دارد كه اهل بدعت و فرقه گرايى و اصرار برگناهان نباشند ؛ چرا كه قهر با اين گونه افراد ودورى كردن از آنان ، مطلوب و از اقسام نهى از منكر است .

2.شلقان ، لقب عيسى بن منصور بوده است .

3.علّامه مجلسى مى گويد : به سبب بداخلاقى عيسى با ياران امام صادق عليه السلام ـ كه مَرازم نيز يكى از ايشان بود ـ ، مرازم با عيسى قهر كرد . پس ابن حديد (راوى) اين گونه تعبير كرده است . شهيد ثانى مى گويد : شايد درستش اين گونه باشد : « لذا با او قهر كردم» . يكى از بزرگان ، گفته است : يعنى امام صادق عليه السلام با عيسى ، به سبب بداخلاقى اش با اصحاب امام عليه السلام ـ كه مرازم نيز از جمله آنان بود ـ ، قهر كرد .