۲۷۶.المناقب ، ابن شهر آشوبـ به نقل از حمّاد بن حبيب كوفى عطّار ، در توصيف نماز امام زين العابدين عليه السلام ـ :ديدم ايشان هر گاه به آيه اى مى رسد كه در آن ، وعده و وعيد است ، آن را با گريه و ناله تكرار مى كند .

۲۷۷.الملهوفـ در وصف عبادت امام زين العابدين عليه السلام ـ :يكى از غلامان ايشان گفت كه : روزى امام عليه السلام به صحرا رفت و من در پى ايشان رفتم . ديدم بر سنگى زِبر و درشت ، سجده كرده است . ايستادم و صداى ناله و گريه ايشان را مى شنيدم . شمردم ، هزار مرتبه فرمود : «لا إله إلّا اللّه حقّا حقّا ، لا إله إلّا اللّه تعبّدا و رقّا ، لا إله إلّا اللّه إيمانا و صدقا» .

۲۷۸.إرشاد القلوبـ به نقل از يونس بن ابى فاخته ـ :زين العابدين عليه السلام را ديدم كه چون به آن جا ^۱ رسيد ، به سان مادر داغ ديده شيون مى كرد و مى گريست و مى گفت : «آه و صد آه بر عمرم كه آن را در عبادت و طاعت خدا صرف نكردم ، تا از نجات يافتگان و رستگاران باشم!» .

۲۷۹.الأمالى ، صدوقـ به نقل از زُهْرى ـ :نزد على بن الحسين عليه السلام بودم كه مردى از يارانش آمد . على بن الحسين عليه السلام به او فرمود : «چه خبر ، اى مرد ؟».
مرد گفت : اى پسر پيامبر خدا! خبر ، اين كه چهارصد دينار مقروضم و چيزى ندارم كه قرضم را بپردازم . عائله سنگينى هم دارم و شكم آنها را نيز نمى توانم سير كنم .
على بن الحسين عليه السلام سخت گريست . من به ايشان گفتم : چرا گريه مى كنيد ، اى پسر پيامبر خدا ؟
فرمود : «آيا گريستن ، جز براى مصيبت ها و غم هاى بزرگ است ؟».
گفتند : همين طور است ، اى پسر پيامبر خدا!
فرمود : «پس ، چه غم و مصيبتى براى چهره مؤمن ، بزرگ تر از اين است كه در برادر مؤمنش كمبودى ببيند و نتواند آن را جبران نمايد ، و او را دچار فقر و نيازى بيابد و توان برطرف كردن آن را نداشته باشد» .

ر . ك : ص 275 (مويه گران)
دانش نامه امام حسين عليه السلام : ج 10 ص 91 (فصل چهارم : گريستن و گرياندن بر سيّد شهدا عليه السلام و يارانش / گريه امام زين العابدين عليه السلام ) .