همان كراهت اقامت طولانى مدّت و استيطان در مكّه است .
خاطر نشان مى كنيم كه تعارض ميان احاديث ، تنها در باره اقامت در مكّه است و احاديثِ در دسترس ، اقامت در مدينه را مكروه ندانسته اند ، هر چند كه وجوه اعتبارى و عقلايى در باره آن نيز جريان دارد و برخى از تعليل ها و تحليل ها بر اقامتى كه به حرمت شكنى در مدينه منجر شود نيز صدق مى كند و اقامتى را كه به جاى تلطيف روحى و ايجاد انس با خدا و اولياى خدا ، موجب قساوت قلب مى شود ، در بر مى گيرد .
افزون بر اين ، با توجّه به احاديثى كه از استيطان در كربلا نهى كرده و به زائر حرم حسينى ـ با همه ارزشى كه زيارت امام حسين عليه السلام دارد ـ فرمان داده اند كه پس از زيارت ، باز گردد ، ^۱ مى توان گفت كه در اين جا نيز بازگشت از مدينه پس از انجام زيارت هاى ويژه آن ، مطلوب است .