۱۵۵.بحار الأنوارـ به نقل از سليمان بن صالح ـ :روزى در خدمت امام صادق عليه السلام بوديم و ايشان از فتنه هاى بنى عبّاس و مصيبت هايى كه از آنان به مردم مى رسد ، ياد كرد . ما گفتيم : فدايت شويم ! در آن زمان ، به كجا بايد پناه برد و گريخت ؟
فرمود : «به كوفه و اطراف آن ، و به قم و نواحى آن ». سپس فرمود : «در قم ، شيعيان و دوستداران ما هستند . آبادانى در آن ، بسيار مى شود و مردم به آن جا مى روند و در آن شهر ، گرد مى آيند ، تا جايى كه جُمَر ^۱ در وسط شهرشان قرار مى گيرد» .

۱۵۶.بحار الأنوار :از عدّه اى از اهالى رى روايت شده است كه خدمت امام صادق عليه السلام رسيدند و گفتند : ما اهل رى هستيم .
فرمود : «درود بر برادران قمى ما!» .
آن عدّه گفتند : ما اهل رى هستيم !
ايشان دوباره همان جمله را فرمود .
آنها چند بار سخنشان را تكرار كردند و امام عليه السلام باز همان جواب را به ايشان داد و سپس فرمود : «خداوند ، حرمى دارد و آن ، مكّه است . پيامبر ، حرمى دارد و آن ، مدينه است . امير مؤمنان ، حرمى دارد و آن ، كوفه است ، و ما نيز حرمى داريم و آن ، شهر قم است . به زودى بانويى از فرزندان من به نام فاطمه ، در آن شهر دفن خواهد شد . هر كه او را زيارت كند ، بهشت برايش واجب مى شود» .
اين سخن امام عليه السلام ، پيش از آنى بود كه [امام] كاظم عليه السلام به دنيا آيد .

۱۵۷.امام صادق عليه السلام :خداوند ، كوفه را براى ديگر سرزمين ها ، و اهالى مؤمن آن را براى
اهالى ديگر سرزمين ها حجّت قرار داده ، و شهر قم را براى ديگر سرزمين ها و مردم آن را براى همه مردم شرق و غرب عالم ، از جن و انس ، حجّت قرار داده است . خداوند ، قم و مردم آن را مستضعف [در دين ]نگذاشته؛ بلكه آنان را توفيق داده و تأييد نموده است .
سپس فرمود : دين و اهل آن ، در قم مهار شده و سر به راه اند و اگر چنين نبود ، مردم به سوى اين شهر مى شتافتند و در نتيجه ، قم خراب مى شد و مردمش از بين مى رفتند و ديگر اين شهر ، حجّتى براى ديگر شهرها نمى بود ، و اگر چنين مى شد ، آسمان و زمين بر جاى نمى ماندند و مردم ، طرفة العينى مهلت داده نمى شدند .
بلاها از قم و اهل آن ، دور داشته شده است . زمانى خواهد آمد كه شهر قم و مردم آن بر خلايق ، حجّت اند و اين ، در زمان غيبت قائم ما عليه السلام تا ظهورش است . اگر نه چنين بود ، بى گمان ، زمين اهل خود را در كامش فرو مى برد . فرشتگان ، بلاها را از قم و مردم آن ، دور مى كنند . هيچ ستمگرى به اين شهر سوء قصدى نمى كند ، مگر اين كه در هم شكننده ستمگران ، او را در هم مى شكند و از طريق بلايى يا مصيبتى يا دشمنى ، او را از آنان دفع مى كند . خداوند ، ياد قم و اهل آن را از ياد ستمگران در زمان حاكميتشان مى برد ، چنان كه آنان خدا را از ياد برده اند .