بايد گفت : اين معنا در واقع ، يكى از كاربردهاى كلمه «بلد» است ، نه معناى لغوى آن .
بلد ، در قرآن و حديث
در قرآن كريم ، واژه «بلد»، نُه بار ، ۱ «بلدة» پنج بار ، ۲ و «بلاد» پنج بار ، ۳ به مناسبت هاى مختلف ، تكرار شده است . اين كلمه در قرآن ، در پنج معنا به كار رفته است :
1 . زمينِ بدون گياه ، مانند :
«فَسُقْنَاهُ إِلَى بَلَدٍ مَّيِّتٍ .۴
پس ، آن [ابر] را به سوى سرزمينى مرده رانديم» .
و
«فَأَنشَرْنَا بِهِ بَلْدَةً مَّيْتًا .۵
پس ، به واسطه آن [باران] ، سرزمينى مرده را زنده گردانيديم» .
2 . زمينِ داراى گياه ، مانند :
«وَالْبَلَدُ الطَّيِّبُ يَخْرُجُ نَبَاتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ .۶
و زمين پاك ، گياهش به اذن پروردگارش بر مى آيد» .
3 . سرزمين هاى مسكونى ، مانند :
1.اعراف : آيه ۵۷ و ۵۸ ، ابراهيم : آيه ۳۵ ، نحل : آيه ۷ ، فاطر : آيه ۹ ، بلد : آيه ۱ و ۲ ، تين : آيه ۳ ، بقره : آيه ۱۲۶ .
2.فرقان : آيه ۴۹ ، نمل : آيه ۹۱ ، سبأ : آيه ۱۵ ، زخرف : آيه ۱۱ ، ق : آيه ۱۱ .
3.آل عمران : آيه ۱۹۶ ، غافر : آيه ۴ ، ق : آيه ۳۶ ، فجر : آيه ۸ و ۱۱ .
4.فاطر : آيه ۹ .
5.زخرف : آيه ۱۱ .
6.اعراف : آيه ۵۸ .