سرزمین (بلد) - صفحه 47

فصل چهارم : وظايف مسلمانان نسبت به سرزمينشان

4 / 1

وطن دوستى

۴۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ خطاب به مكّه، در حالى كه در حَزوَره۱ايستاده بود ـ :به خدا سوگند كه تو بهترين زمين خدا و محبوب ترين زمين خدا در نزد من هستى . به خدا سوگند كه اگر مرا از تو بيرون نكرده بودند ، هرگز از تو بيرون نمى رفتم .

۴۸.تنبيه الخواطر :ابان بن سعيد خدمت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله رسيد . ايشان فرمود : «اى ابان ! وقتى كه آمدى ، مكّيان چگونه بودند ؟».
گفت : در حالى آنان را ترك كردم كه باران بسيارى باريده بود و بوته هاى اِذخَر، ۲ شاخ و برگ داده بودند و برگ علف هاى يَز، ۳ سبز شده بود .
[با شنيدن اين سخنان،] چشمان پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و يارانش غرق در اشك شد .

۴۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خدايا ! ابراهيم ، دوست و بنده و پيامبر تو ، براى اهل مكّه دعا كرد ، و من ، محمّد بنده و پيامبر و فرستاده تو ، براى اهل مدينه دعا مى كنم ، همانند دعايى
كه ابراهيم براى اهل مكّه كرد . دعا مى كنيم كه به پيمانه و ترازو و ميوه هاى آنان بركت عطا فرمايى . بار خدايا ! مدينه را محبوب ما گردان ، چنان كه مكّه را محبوب ما گردانيده اى .

1.حَزوَره ، در لغت به معناى تپّه و پُشته كوچك است و نام بازار مكّه بوده است (فرهنگ اعلام جغرافيايى ـ تاريخى در حديث و سيره نبوى : ص ۱۳۶) . م .

2.اذخر ، گياه معروفى در حجاز است.

3.واژه «ثمام» در متن عربى ، گياه علفى و وحشى و زراعتى است از تيره گندميان .

صفحه از 128