فصل ششم : سرزمين هاى ستايش شده
6 / 1
مكّه
قرآن
«و گفتند : اگر با تو از [نورِ] هدايت پيروى كنيم ، از سرزمين خود ، ربوده خواهيم شد . آيا آنان را در حرمى امن قرار نداديم كه محصولات هر چيزى ـ كه روزى اى از جانب ماست ـ به سوى آن سرازير مى شود ؟! ولى بيشترشان نمى دانند» .
«پروردگارا ! من [يكى از] فرزندانم را در درّه اى بى كشت ، نزد خانه محترم تو ، سكونت دادم ـ اى خداوند ما ـ تا نماز را بر پا دارند . پس دل هاى برخى از مردم را به سوى آنان گرايش ده و آنان را از محصولات [مورد نيازشان ]روزى ده . باشد كه سپاس گزارى كنند» .
«من مأمورم كه تنها پروردگار اين شهر ۱ را كه آن را حرمت نهاده و هر چيزى از آنِ اوست ، پرستش كنم ، و مأمورم كه از مسلمانان باشم» .
حديث
۱۱۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مكّه سرزمينى است كه خداوند ، آن را بزرگ شمرده و حرمتى والا
برايش قائل شده است . خداوند ، هزار سال پيش از آن كه چيزى از زمين را بيافريند ، مكّه را آفريد و با فرشتگان ، در ميانش گرفت [ ، سپس آن را به مدينه وصل كرد] و مدينه را به بيت المقدّس متّصل نمود و آن گاه ، هزار سال بعد ، تمام زمين را به يكباره خلق كرد .
1.مقصود ، مكّه است كه بر اساس اين آيه ، از دو جهت ، شرافت يافته است : اضافه شدن «پروردگار» به آن ، و توصيف آن به «حرمت داشتن» .
