۱۲۶.امام صادق عليه السلام :هر كس شيئى را كه سبب آزار و گزند مى شود ، از راه مكّه كنار بزند ، خداوند برايش يك حسنه مى نويسد و [خداوند] براى هر كس حسنه اى بنويسد ، او را عذاب نمى كند .

۱۲۷.امام كاظم عليه السلام :ابراهيم ـ كه درودهاى خدا بر او باد ـ، هنگامى كه اسماعيل ـ كه درودهاى خدا بر او باد ـ و هاجر را در مكّه اسكان داد ، با آن دو ، خداحافظى كرد تا برود . اسماعيل و هاجر شروع به گريستن كردند . ابراهيم به آنان فرمود : «چرا گريه مى كنيد ؟ من شما را در محبوب ترينِ زمين ها در نزد خدا و در حرم الهى، بر جاى مى گذارم ».
هاجر گفت : اى ابراهيم ! فكر نمى كردم كه پيامبرى چون تو ، چنين كارى كند .
ابراهيم گفت : «چه كارى كرده ام؟» .
گفت : تو زن و كودكى ناتوان و بيچاره را تك و تنها در جايى مى گذارى كه نه آبى پيداست ، نه زراعتى ، و نه حيوان شيردهى !
ابراهيم با شنيدن اين سخن او ، دلش سوخت و چشمانش اشك آلود شد . به درِ بيت اللّه الحرام رفت و دولت درِ كعبه را گرفت و گفت : «بار خدايا! «من [يكى] از فرزندانم را در درّه اى بى كشت ، نزد خانه محترم تو ، سكونت دادم ـ اى خداوند ما ـ تا نماز را بر پا دارند . پس دل هاى برخى از مردم را به سوى آنان گرايش ده و آنان را از محصولات [مورد نيازشان] روزى ده . باشد كه سپاس گزارى كنند» » .