توجّه پيشوايان اسلام به نقش مكان در پيشبرد اهداف تبليغى است .

نوگرايى در محتواى تبليغ

نقش زمان و مكان ، منحصر به تحوّل و نوگرايى در ابزار و شيوه تبليغ نيست؛ بلكه شامل محتوا و مضمون آن نيز مى شود ؛ چرا كه بسيارى از احكام اسلام ، تابع زمان و مكان خاص است . امام خمينى رحمه اللهدر اين باره مى فرمايد :
زمان و مكان ، دو عنصر تعيين كننده در اجتهادند . مسئله اى كه در قديم ، داراى حكمى بوده است ، به ظاهر ، همان مسئله ، در روابط حاكم بر سياست و اجتماع و اقتصاد يك نظام ، ممكن است حكم جديدى پيدا كند ، بدان معنا كه با شناخت دقيق روابط اقتصادى و اجتماعى و سياسى ، همان موضوع اوّل كه از نظر ظاهر با قديمْ فرقى نكرده است ، واقعا موضوع جديدى شده است كه قهرا حكم جديدى مى طلبد . ^۱
از اين رو ، رشته تبليغ ، نياز به اجتهاد دارد و مبلّغ كامل ، كسى است كه توان تطبيق محتواى تبليغ خود را با احكامى كه تابع شرايط خاص زمان و مكان اند ، داشته باشد . به همين دليل ، مردم ، موظّف اند در رويدادهاى جديد ، به دين شناسان آگاه به زمانْ رجوع كنند تا آنان با شناختى كه از اسلام (بر اساس ره نمودهاى پيامبرش واهل بيت عليهم السلام ) دارند و با در نظر گرفتن عنصر زمان و مكان ، مردم را در شبهات و رويكردهاى جديد اجتماعى ، فرهنگى و سياسى ، راه نمايى نمايند .