۳۸۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند عز و جل به عيسى بن مريم وحى كرد : اى عيسى ! با حكمت من ، خود را اندرز ده . پس اگر از آن سود بردى ، مردم را موعظه كن ، و گر نه از من شرم نما .

۳۸۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ به ابن مسعود ـ :اى ابن مسعود ! از كسانى نباش كه مردم را به نيكى هدايت مى كنند و آنان را به نيكى فرمان مى دهند ؛ امّا خود از آن غافل اند . خداوند متعال مى فرمايد : «آيا مردم را به نيكى فرمان مى دهيد و خود را فراموش مى كنيد ؟ !» .
اى ابن مسعود ! از كسانى نباش كه بر مردم ، سخت و بر خود ، آسان مى گيرند . خداوند متعال مى فرمايد : «چرا چيزى مى گوييد كه [ خودتان ]انجام نمى دهيد ، ؟!» .

۳۸۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ به ابو ذر ـ :اى ابو ذر ! آن كه گفتارش با كردارش هماهنگ باشد ، كسى است كه به بهره اش رسيده است ؛ امّا آن كه سخنش با كردارش ناهمگون است ، كسى است كه خويشتن را توبيخ مى كند .

۳۹۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس مردم را به گفتار يا كردارى فرا خوانَد ، امّا خود بِدان عمل نكند ، پيوسته مشمول خشم خدا خواهد بود تا آن كه از آن باز ايستد ، يا اين كه بدانچه مى گويد يا به سوى آن فرا مى خواند ، عمل نمايد .

۳۹۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :پس از من ، پيشوايانى خواهند بود كه روى منبرهايشان به حكمت ، موعظه مى كنند ؛ امّا چون از منبر فرود مى آيند ، حكمت از آنان بر كَنده مى شود . دل ها و تن هاى آنان ، از مُردار ، بدتر است .