«و آنچه را در آسمان ها و آنچه را در زمين است ، به سود شما رام كرد . همه از اوست . قطعاً در اين ، براى مردمى كه مى انديشند ، نشانه هايى است» .

«و از نشانه هاى او ، اين كه از [ نوع ] خودتان ، همسرانى براى شما آفريد تا بِدانها آرام گيريد ، و ميانتان دوستى و رحمت نهاد . آرى ، در اين [ نعمت ] براى مردمى كه مى انديشند ، قطعاً نشانه هايى است» .

«اوست كسى كه از آسمان ، آبى فرود آورد كه آشاميدنىِ شما از آن است ، و روييدنى[ هايى ] كه [ رمه هاى خود را ] در آن مى چرانيد [ نيز ] از آن است . به وسيله آن ، كشت و زيتون و درختان خرما و انگور و از هر گونه محصولات [ ديگر ] براى شما مى روياند . قطعاً در اينها براى مردمى كه انديشه مى كنند ، نشانه اى است» .

ر.ك : بقره : آيه 164، انعام: آيه 32 و 151 ، اعراف: آيه 169 ، هود: آيه 51 ، يوسف: آيه 2 و 109 ، رعد: آيه 4 ، نحل : آيه 12 و 67 ، حج : آيه 46 ، نور: آيه 61 ، قصص: آيه 60 ، عنكبوت: آيه 35 ، روم: آيه 24 و 28 ، يس: آيه 62 و 68 ، ص: آيه 29 ، غافر: آيه 67 و 70 ، زخرف: آيه 3 ، جاثيه: آيه 5 و 13 ، حديد: آيه 17 .

حديث

۴۹۰.امام كاظم عليه السلامـ به هشام بن حكم ـ :اى هشام! خداوند ـ تبارك و تعالى ـ در كتابش به صاحبان خرد و فهم ، بشارت داده و فرموده است : «پس بشارت ده به آن بندگان من كه به سخن ، گوش فرا مى دهند و بهترينِ آن را پيروى مى كنند . اينان ، كسانى هستند كه خدا آنان را راه نموده و اينان اند همان خردمندان» .
اى هشام! خداوند ـ تبارك و تعالى ـ به واسطه خردها ، حجّت ها را براى مردمان ، كامل گردانيد ، و پيامبران را با بيان ، يارى داد ، و آنان را با دلايل ، به ربوبيّت خويش ، راه نمايى نمود و فرمود : «معبود شما ، معبود يگانه اى است كه جز او هيچ معبودى نيست ، [ و اوست ]بخشايشگر مهربان. به راستى كه در آفرينش آسمان ها و زمين ، و در پىِ يكديگر آمدن شب و روز ، و كشتى هايى كه در دريا روان اند ، با آنچه به مردم سود مى رساند ، و [ همچنين ] آبى كه خدا از آسمان فرو فرستاده و با آن ، زمين را پس از مردنش زنده گردانيده ، و در آن ، هر گونه جنبنده اى را پراكنده كرده ، و [ نيز در ] گردانيدن بادها ، و ابرى كه ميان آسمان و زمين ، آرميده است ، براى گروهى كه مى انديشند ، واقعاً نشانه هايى [ گويا ] است» .
اى هشام! خداوند ، اينها را دليلى براى شناخت او و اين كه آنها مدبّرى دارند ، قرار داده و فرموده است : «و شب و روز و خورشيد و ماه را براى شما رام گردانيد ، و ستارگان به فرمان او مسخّر شده اند. مسلّماً در اين [ پديده ها ] ، براى مردمى كه مى انديشند ، نشانه هاست» ، و نيز فرموده : «او همان كسى است كه شما را از خاكى آفريد ، سپس از نطفه اى ، آن گاه از علقه اى ، و سپس شما را [ به صورت ] كودكى بر مى آوَرَد ، تا به كمال قوّت خود برسيد و تا سالمند شويد ـ و از ميان شما كسى است كه مرگِ پيش رس مى يابد و تا [ سرانجام ] به مدّتى كه مقرّر است ، برسيد ، و اميد كه در انديشه فرو رويد» ، و فرموده : «و راستى كه در پىِ يكديگر آمدن شب و روز ، و آنچه خدا از روزى ، از آسمان فرود آورده و به وسيله آن ، زمين را پس از مرگش زنده گردانيده است ، و [ همچنين در ]گردش بادها ، براى مردمانى كه مى انديشند ، نشانه هايى است» ^۱ ، و فرموده : «زمين را پس از مرگش زنده مى گرداند. در اين [ هم ] براى مردمى كه مى انديشند ، قطعاً نشانه هايى است» ، و فرموده : «و باغ هايى از انگور و كشتزارها و درختان خرما ، چه از يك ريشه و چه از غير يك ريشه ، كه با يك آب ، سيراب مى گردند ، و [ با اين حال ]برخى از آنها را در ميوه [ از حيث مزه و نوع و كيفيت ]بر برخى ديگر ، برترى مى دهيم. بى گمان ، در اين [ امر نيز ]براى مردمى كه مى انديشند ، دلايل [ روشنى ]است» ، و فرموده : «و از نشانه هاى او [ اين كه ] برق را براى شما بيم آور و اميدبخش مى نماياند ، و از آسمان ، به تدريج ، آبى فرو مى فرستد كه به وسيله آن ، زمين را پس از مرگش زنده مى گرداند. در اين [ امر هم ]براى مردمى كه مى انديشند ، قطعاً نشانه هايى است» ، و فرموده : «بگو : «بياييد تا آنچه را پروردگارتان بر شما حرام كرده ، براى شما بخوانم : چيزى را با او شريك قرار مدهيد ، و به پدر و مادر[تان] احسان كنيد ، و فرزندان خود را از بيم تنگ دستى مكشيد ـ [كه] ما شما و آنان را روزى مى رسانيم ـ ، و به كارهاى زشت ـ چه علنى آن و چه پوشيده[ اش ] ـ نزديك نشويد ، و نَفْسى را كه خدا حرام گردانيده ، جز به حق مكشيد. اينهاست كه [ خدا ]شما را به [ انجام دادن ]آنها سفارش كرده است . باشد كه بينديشيد» ، و فرموده : «آيا در آنچه به شما روزى داده ايم ، شريكانى از بردگانتان داريد كه در آن [ مال ، با هم ]مساوى باشيد و همان طور كه شما از يكديگر بيم داريد ، از آنها بيم داشته باشيد؟ اين گونه ، آيات خود را براى مردمى كه مى انديشند ، به تفصيل ، بيان مى كنيم» ... .
اى هشام! خداوند ، پيامبران و فرستادگانش را به سوى بندگان خود نفرستاد ، مگر براى اين كه در باره خدا تعقّل كنند . بنا بر اين ، آنان كه پذيرششان [از دعوت پيامبران] بهتر است ، شناختشان بهتر است ، و آنان كه خداشناس ترند ، خردشان نيكوتر است ، و آنان كه خردشان كامل تر است ، مقام و درجه شان در دنيا و آخرت ، بالاتر است .