۱۳۰.امام باقر عليه السلامـ به خيثمه ـ :اى خيثمه ! به دوستانمان كه آنها را مى بينى ، سلام برسان و به آنان ، پروا از خداوند بزرگ را سفارش كن ، و به اين كه دارايشان به فقيرشان و قوى شان به ضعيفشان سر بزند ، و زنده هاشان در تشييع جنازه مرده هاشان حاضر شوند ، و در خانه هاى يكديگر به ديدار هم بروند ؛ زيرا ديدار متقابل آنان ، مايه حيات [و پويايى] امر ما مى شود . خداوند رحمت كند آن بنده اى كه امر ما را احيا كند !
اى خيثمه ! به دوستان ما برسان كه جز با عمل ، در برابر خداوند ، كارى از ما برايشان ساخته نيست و آنان جز با وَرَع ، به ولايت ما دست نخواهند يافت ، و در روز قيامت ، بيشترين حسرت ، از آنِ كسى است كه عدل را ستوده باشد . آن گاه خود با [عمل كردن به] غير آن ، با آن مخالفت كرده باشد .

۱۳۱.امام باقر عليه السلامـ به جابر بن يزيد جعفى ـ :: اى جابر ! به شيعه ام از طرف من سلام برسان و به آنان اعلام كن كه ميان ما و خداوند عز و جل ، خويشاوندى نيست ، و جز به اطاعت خداوند ، تقرّب به او حاصل نمى شود .
اى جابر ! هر كس از خدا اطاعت كند و ما را دوست داشته باشد ، دوست ماست و هر كس نافرمانى خدا كند ، دوستى ما به حالش سودى نمى بخشد .

۱۳۲.امام باقر عليه السلام :خداوند متعال به داوود عليه السلام وحى كرد : «به مردمت برسان كه هر يك از بندگانم كه به اطاعتم فرمانش دهم و او اطاعت كند ، اين حق بر عهده من است كه از او اطاعت كنم و او را بر اطاعتم يارى رسانم ، و اگر از من درخواست كند ، به او پاسخ دهم ، و اگر به من پناه جويد ، پناهش دهم ، و اگر از من كفايت كارش را بخواهد ، او را كفايت كنم ، و اگر بر من توكّل كند ، او را در پسِ زشتى هايش حفاظت كنم و اگر تمام خلقم به او نيرنگ زنند ، پشتيبانش باشم» .