1 / 18

آزمايش ياران طالوت

قرآن

«و چون طالوت با لشكريان [خود] بيرون رفت ، گفت : خداوند، شما را به وسيله رودى خواهد آزمود . پس هر كس از آن بنوشد، از [پيروانِ] من نيست ، و هر كس از آن نچشد، او از من است ، مگر كسى كه با دستش كفى بر گيرد . پس [همگى] جز اندكى از آنها ، از آن نوشيدند ، و هنگامى كه [طالوت ]با كسانى كه همراه وى ايمان آورده بودند . از آن نهر گذشتند ، گفتند : امروز، ما را ياراى [مقابله با ]جالوت و سپاهيانش نيست . [امّا] كسانى كه به ديدار خدا يقين داشتند ، گفتند : بسا گروهى اندك كه بر گروهى بسيار ، به اذن خدا پيروز شوند ، و خدا با شكيبايان است» .

حديث

۳۹.امام باقر عليه السلامـ در باره اين سخن خداىِ بلندنام :«خدا شما را با رودخانه اى خواهد آزمود . پس هر كس كه از آن بنوشد، از من نيست و هر كس از آن نچشد، او از من است»ـ :همه آنها از آن رودخانه نوشيدند، بجز سيصد و سيزده نفر كه از اين عدّه ، برخى شان كف آبى نوشيدند و برخى شان هيچ ننوشيدند . و چون كسانى كه كف آبى نوشيده بودند، [با سپاه جالوت ]روياروى شدند ، گفتند : «امروز، ما را ياراى [مقابله با] جالوت و سپاهيانش نيست» ؛ امّا كسانى كه كف آبى هم ننوشيده بودند ، گفتند : «بسا گروهى اندك كه بر گروهى بسيار ، به اذن خدا پيروز شوند و خدا با شكيبايان است» .

۴۰.امام صادق عليه السلام :آن تعداد اندكى كه آب ننوشيدند و كف آبى هم بر نگرفتند ، سيصد و سيزده نفر بودند . هنگامى كه از رودخانه گذشتند و چشمشان به سپاه جالوت افتاد ، كسانى كه از آن نوشيده بودند، گفتند : «امروز، ما را ياراى [مقابله با ]جالوت و سپاهيان او نيست» و كسانى كه نياشاميده بودند، گفتند : «پروردگارا ! بر دل هاى ما شكيبايى فرو ريز و گام هايمان را استوار بدار و ما را بر كافران، پيروز گردان» .
در اين هنگام، داوود عليه السلام پيش آمد، تا اين كه رو به روى جالوت ايستاد . جالوت ، سوار بر فيل بود و تاجى بر سر داشت و بر پيشانى اش ياقوتى مى درخشيد و سپاهيانش مقابل او صف كشيده بودند . داوود، يكى از آن سه سنگ را برداشت و به جناح راست سپاه جالوت ، پرتاب كرد. سنگ، فضا را شكافت و بر روى آنان افتاد . تار و مار شدند . سنگ دوم را برداشت و آن را به طرف جناح چپ سپاه جالوت ، پرتاب نمود و سنگ بر روى آنان افتاد و تار و مار شدند . سنگ سوم را به سوى جالوت ، پرتاب كرد كه به دانه ياقوت پيشانى او خورد و تا مغزش را شكافت ، و جنازه اش نقش بر زمين شد . اين است سخن خداى متعال كه : «پس به اذن خدا آنان را در هم شكستند و داوود ، جالوت را كشت و خدا به او سلطنت و حِكمت داد» .