۹.امام على عليه السلامـ در يكى از سخنرانى هايش ـ :در سرگذشت مؤمنان گذشته پيش از خودتان بينديشيد كه در حال امتحان و آزمايش [الهى] ، چگونه بودند . آيا گرانبارترين انسان ها ، و پر رنج و بلاترين بندگان ، و در تنگناترين مردمان دنيا نبودند ؟ فرعونان ، آنها را به بندگى گرفتند و بدترين شكنجه ها را بر آنان روا داشتند و حرارت ها به آنان چشاندند و پيوسته خوار و مقهور بودند . نه چاره اى براى سر باز زدن داشتند ، و نه راهى براى دفاع مى يافتند .
تا آن كه چون خداوند سبحان ديد به عشق او در برابر آزار و اذيّت ها سرسختانه شكيبايى مى كنند ، و از ترس او ناملايمات را تحمّل مى نمايند ، از تنگناهاى بلا براى آنان گشايشى قرار داد و ضعف و ذلّت آنان را به قدرت و عزّت ، و ترسشان را به امنيت بدل كرد و به پادشاهانى فرمان فرما و پيشوايانى راه نما تبديل شدند ، و چنان كرامتى از جانب خداوند ، شامل حال آنها شد كه حتّى آرزوى آن را هم در سر نمى پروراندند .
۱۰.الخرائج و الجرائح:امام زين العابدين عليه السلام در وصف ظهور امام مهدى عليه السلام فرمود : «چرا اين قدر چشم به راهيد ؟ مگر در امنيت به سر نمى بريد [كه چنين بى تابى مى كنيد و ظهور قريب الوقوع قائم را انتظار مى كشيد] ؟ پيش از شما كسانى بودند كه عقيده شما را داشتند و دستگير مى شدند و دست و پايشان قطع مى شد و به دار آويخته مى گشتند !».
امام عليه السلام سپس اين آيه را تلاوت كرد : «آيا پنداشته ايد كه به بهشت مى رويد و حال آن كه هنوز مانند آنچه برسر پيشينيان شما آمده، بر شما نگذشته است ؟ به آنان سختى و زيان رسيد و متزلزل شدند» .
۱۱.امام صادق عليه السلام :پيش از شما مردمى بودند كه كشته و سوزانده و ارّه مى شدند ، و زمين با همه فراخى اش بر آنان تنگ مى گشت ؛ ولى هيچ يك از اين كارها آنان را از عقيده شان بر نمى گردانْد . آنان نه جنايتى كرده و نه آزارى رسانده بودند كه سزاوار اين رفتارها باشند ؛ بلكه تنها بدين سبب از آنان انتقام گرفته مى شد كه به خداى توانا و ستودنى، ايمان داشتند . از پروردگارتان درجات آنان را مسئلت كنيد ، و بر سختى ها و گرفتارى هاى روزگار خود، شكيبايى ورزيد تا به پاى آنها برسيد .
