۱۲۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :دادن اين مال، فتنه است و ندادنش هم فتنه . ۱
۱۲۲.امام على عليه السلامـ در دلدارى به اشعث در مرگ فرزندش ـ :اى اشعث ! اگر براى پسرت اندوهگين باشى، اين اقتضاى پدرى است ، و اگر شكيبايى كنى ، خداوند، هر مصيبتى را عوض مى دهد .
اى اشعث ! اگر شكيبايى ورزى ، تقدير بر تو جارى گشته، در حالى كه اجر بُرده اى ، و اگر ناشكيبى كنى، باز هم تقدير بر تو جارى گشته، در حالى كه گناه كرده اى .
اى اشعث ! [آمدنِ] پسرت با آن كه مايه بلا و گرفتارى است، تو را شاد كرد و [رفتنش] با آن كه موجب پاداش و رحمت است، اندوهگينت ساخت .
۱۲۳.امام على عليه السلامـ وقتى شنيد مردى مى گويد : بار خدايا ! از فتنه به تو پناه مى برم ـ :مى بينم كه از مال و فرزندانت به خدا پناه مى برى ! خداوند متعال مى فرمايد : «دارايى ها و فرزندان شما ، در حقيقت ، فتنه اند» ؛ بلكه بگو : خدايا! من از گم راهه هاى فتنه ها به تو پناه مى برم .
۱۲۴.امام على عليه السلام :خشنودى و ناخشنودى [خدا] را به مال و فرزند ندانيد كه اين ناشى از جهل به موارد آزمايش و امتحان به گاهِ توانگرى و توانايى است . خداوندِ پاك و بلندمرتبه فرموده است : «آيا مى پندارند كه با مال و پسرانى كه به آنان مدد مى رسانيم ، در نيكويى به ايشان مى شتابيم ؟ بلكه نمى فهمند» .
خداوند پاك، بندگان خودبزرگ بينش را با دوستان خود كه در نظر آنان ناتوان مى آيند ، مى آزمايد .
1.ظاهرا مراد، بيت المال است كه دادن و ندادن آن به ناحق، مايه عذاب و گرفتارى و يا وسيله آزمايش الهى است. م .
